Beautiful Rayong-Chanthaburi-งามเด่นจริงนะ ระยอง จันทบุรี

[วุฒิ]

.
Beautiful Rayong-Chanthaburi-งามเด่นจริงนะ ระยอง จันทบุรี
.
9 กันยายน 2561
.
สวัสดีครับ
.
แหะ แหะ หลังจากยกเลิกทริปยาวโรมาเนียฯไปแล้ว อากาศเริ่มเย็นสบายในยุโรป แต่ก็ยังหาเวลายาวๆเกินเดือนไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น...
.
ขอเที่ยวเมืองไทย ที่ห่างหายไม่ได้เจาะลึกเหมือนเที่ยวเทศ ซักที
.
แล้วก็เพิ่งตระหนักว่า....
.
ช่วงไม่กี่ปีที่เราไม่ได้ไปไหนนอกกรุงไกลหน่อยเลยนั้น การท่องเที่ยวไทยเราก้าวหน้าไปชนิดก้าวกระโดด จนทำให้การเที่ยวดินแดนย่านตะวันออกแบบ 3 วันค้าง 2 คืนของเราทริปนี้ ว่าไปก็...
.
ไม่ค่อยต่างจากการเที่ยวใต้หวัน จีน ญี่ปุ่น เท่าไหร่...
.
เพราะเวลาไปเมืองเล็กๆในใต้หวัน จีน ญี่ปุ่น (หรือในยุโรปก็ตาม) เราก็ไปตามแหล่งที่สร้างสรรค์ขึ้นใหม่ๆของชาวบ้าน ค่อยๆเดิน ค่อยๆถ่ายรูป ค่อยๆพูดคุยกับชาวบ้านร้านถิ่น และท่องตลาดแบบเดียวกันเป๊ะ จนแทบจะอดรู้สึกไม่ได้ว่า....
.
เอ...แบบนี้ ขอเที่ยวไทยนานๆ เลิกเที่ยวนอกในเอเซียสักพัก ท่าจะดี
.
ทริป 3 วัน 6-7-8 กันยายนนี้ ต้องขอขอบพระคุณการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยจริงๆ ที่สร้างสรรค์จรรโลงของดีๆในไทยให้โดดเด่นขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ และคาดไม่ถึงจริงๆว่า ที่นักท่องเที่ยวทั่วโลกมาเมืองไทยกันออกโครมๆ ก็เพราะผลงานที่ทำมาจริงๆ
.
ขอเวลาสักพักนะครับ แล้วจะว่ารีวิวตั้งแต่ระยอง ไปจนถึงจันทบุรี ในถิ่นที่เราไม่เคยไปมาก่อน ซึ่งมีมากมายเหลือคณานับ และแม้จะไปวันธรรมดาเสีย 2 ครึ่ง ใน 3 วัน (เจอฝนกระหน่ำครึ่งวัน จนต้องหลับเที่ยงวันเสาร์ไม่ไปต่อดังตั้งใจ) เราเหล่า สว. ผู้สวมจิตวิญญาณของหนุ่มสาว ก็มีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูกเลย....
.
ขอขอบคุณที่ติดตามตลอด รีวิวเมืองนอกที่ผ่านมาอีกหลายกระบุงจะค่อยๆตามมาทีหลังนะครับ
.

.
10 กันยายน 2561
.
สวัสดีครับ
.
แหะ แหะ ไม่อยากจะเชื่อเลยครับว่า ทริปท่องเที่ยวหลังเกษียณครั้งแรกของเราที่เกาะช้างนั้น ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว....
.
ยังจำได้เลยครับว่า การไปเกาะช้างครั้งแรกนั้น ยังกล้าๆกลัวๆ (สำหรับคุณนาย) อยู่ ผมก็จึงเดินทางด้วยรถทัวร์ที่สถานีเอกมัยเวลา 5 ทุ่มเศษในคืนหนึ่ง เพื่อไปลงที่จังหวัดตราดตอนเช้าตรู่ ก่อนหารถราไปเที่ยวที่นั่นอีกที
.
แต่จะด้วยโชคหรืออะไรไม่ทราบ ถึงตลาดตราดตอนเช้ามืด ทานปาท่องโก๋กาแฟไปครู่หนึ่ง เพียงซักไซ้ไล่เรียงว่าจะต้องขึ้นรถสองแถวไปท่าเรือเซ็นเตอร์พ้อยท์-อ่าวธรรมชาติอย่างไร แล้วก็ได้เจอสุภาพบุรุษท่านหนึ่งที่อยู่แหลมงอบเข้าให้พอดี ก็เลยใจง่าย+โชคดี ขึ้นรถกระบะของเค้าไปนั่งรอที่ท่าเรือ
.
จากท่าเรือไปเกาะช้าง ไม่ยุ่งยากอะไร ได้ความรู้จากเพื่อนร่วมทางมาบานตะเกียง...ถึงเกาะช้าง เช่ามอไซค์ แล้วก็ร่อนไปทั่วเกาะจนเย็น ก่อนขึ้นเรือกลับรถทัวร์คืนมายัง กทม.ในวันเดียวกัน
.
แล้วหลังจากนั้น.... เกาะช้างก็กลายเป็นจุดพักผ่อนของเราไป โดยรู้จากการพูดคุยกับคนท้องถิ่นแค่ว่า ที่เด่นๆก็คือ น้ำตกคลองพลู ....หารู้ไม่ว่า ไปเกาะช้างแล้วไม่ไปดำน้ำหรือสน็อคเกิ้ล อยาไปดีกว่า...
.
จนครั้งที่สามหลังจากนั้น จึงมีผู้รู้และมีน้ำใจแนะนำให้ไปที่บางเบ้า ได้รู้จักกับคุณชิต คุณติ๋ม บิดามารดาของคุณหนู เจ้าของเรืออิทธิพลทัวร์ ผู้นำเที่ยวทางเรือ สน็อคเกิ้ลหนึ่งวันเต็มกับ 4 เกาะ อาหารตลอดเวลาโดย เจ๊ยิ่งคนสวย (goo.gl/oUKkyP) แล้วก็กลายเป็นเพื่อนเป็นญาติกันจนถึงปัจจุบัน....
.
.
ที่เรียนเพื่อนๆถึงเรื่องเกาะช้าง ก็เพื่อบอกเล่าความหลังว่า.... ระยอง จันทบุรีนั้น เป็นทางผ่านที่เราไปบ่อยมากๆ จนแทบจะหลับตาเห็นทุกส่วนสัดของ บ้านฉาง มาบตะพุด แหลมเสด็จ น้ำตกกะทิง น้ำตกพลิ้ว ฯลฯ รวมทั้งตลาดสดระยอง ตลาดน้ำพุ จันทบุรี แต่......
.
ที่อื่นๆที่เราไปรอบนี้ ล้วนเป็นของใหม่ที่ส่วนหนึ่งสร้างสรรค์โดยความร่วมมือของ การท่องเที่ยวฯ และชาวชุมชนเป็นการเฉพาะ (ไม่เหมือนคืนพิธีไหว้พระจันทร์ที่ เมืองพนัสนิคม ที่ชาวบ้านนร้านช่องลุยกันเอง เดี๋ยวนี้ไม่ทราบว่ายังมีโต๊ะบูชา ซุ้มต้นอ้อยเช่นเดิมหรือเปล่า) จนทำให้...
.
ทริป 2 วันครึ่ง 2 คืน เที่ยวนี้ ให้ความรู้สึกที่อิ่มเอมจนแทบจะไปอยากไปที่ไหนอื่นในย่านเอเซียนี้อีกเลยอ่ะครับ
.

.
ทริปนี้ มีความพิถึพิถันกว่าทริปที่แล้วหน่อย ตรงที่ไม่ต้องค้นหาอากู๋ว่า ที่เที่ยวอยู่ที่ไหน ของอร่อยคือที่ใด ให้ยุ่งยาก เพราะการ "เช็คอินถิ่นเมืองรอง" ตามเว็บสแตนดาร์ด (goo.gl/BDvRQJ) และเว็บการท่องเที่ยวฯ ก็ได้ไอเดียจนนับไม่ถ้วน กระทั่งการเที่ยว 2 คืน 1 วันเป็นไปไม่ได้เลย
.
จึงนอกจากได้ทริป 3 วัน 2 คืนมาแล้ว ยังได้โครงการอื่นๆที่ไม่ไกลจาก กทม.มาก (ขับรถไม่เหนื่อย) ติดปลายนวมมาเยอะแยะอย่างที่เห็นในภาพ สำหรับโอกาสต่อๆไปไม่ไกลเกินรอด้วยครับ อิอิ
.

.
จาก กทม. ไปทางชลบุรี เลี้ยวซ้ายตามป้ายข้างทางไปบ้านบึง จันทบุรี แกลง แล้วก็มีทางให้ไประยองโดยไม่ยาก (ต่างจากทุกครั้งที่เราผ่านทางพัทยา บ้านฉางฯลฯ)
.
จุดหมายแรกก็คือ ถนนคนเดินยมจินดา (นามสกุลของคุณจักรพันธ์ ที่เคยเล่าทางทีวีว่า เข็ดมูลอ่อนมูลแก่กับชีวิต สส.ที่ต้องรับใช้เอาใจชาวบ้านแลกกับคะแนนเสียง 55) ตลาดเก่าที่ได้รับการฟื้นฟูจากการกระตุ้นของการท่องเที่ยวฯครับ
.
จอดรถริมทางตรงเลยตลาดสดไปหน่อย แล้วก็ลงเดินเข้าซอย ที่แม้จะเป็นวันธรรมดา แต่ร้านค้าส่วนใหญ่ยังรองรับคนท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวพอประมาณ จึงเดินสบาย ไม่ร้อน (มาก) และน่าดูชมเป็นที่สุดในความ ครีเอท ของผู้คนชาวระยองฮิ
.
ป้ายบอกทางไปแหล่งห้ามพลาด.....บ้านไม้เก่าโบราณลงสีเงางาม....บ้านเพาะพันธุ์สุนัขหลังอานที่อุตส่าห์ทำเซรามิกเป็นรูปสุนับข้างประตู....ศิลปะกราฟฟิตี้-Graffiti บนกำแพง.....
.

.
แล้วก็ถึงบ้านสะพานไม้ ที่ในซอยราษฎร์บำรุงข้างๆ มีของอร่อยเพียบตั้งแต่ ก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง...ก๋วยเตี๋ยวหลอดหลายไส้แบบขนมกุยช่าย...น้ำพริกปลาทู..ของหวาน...ขนมจีน...จนเราเปลี่ยนใจจากการคิดหิ้วท้องไปทานก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังอายุกว่า 50 ปีด้านใน ตกลงทานขนมจีนและก๋วยเต๊๋ยวหลอดที่นี่เสียเลย
.
ขนมจีนน้ำพริกน้ำยา จานละ 30 บาท น้ำพริกน้ำยาเปล่าๆ 20 บาท (เห็นเนื้อปลาหนาแน่น แบบที่เค้าเรียกว่านัวไปหมด) แซ่บสูดปากกับผักสดและดอกอัญชัน (ที่คุณแม่ค้ากรุณาแนะนำว่าอร่อย) จนบอกเค้าว่า ขากลับวันเสาร์จะแวะมาหิ้วใส่ถุงกลับบ้าน (แต่แล้วก็เจอฝนกระหน่ำจนต้องผลัดเป็นวันหลัง ฮือฮือ)...
.
ก๋วยเตี๋ยวหลอด 8 ชิ้น 4 ไส้ กุยช่าย มันแกว กะหล่ำ และ เผือก รสชาติเด็ดขาดไม่แพ้เจ้าดังตลาดพลู แต่ราคาถูกกว่าคือ 60 บาทเท่านั้น
.
ว่าแล้ว ก็อุดหนุนของหวานที่ลูกค้ารอตักตรึมหลายชุด ไว้ทานยามค่ำ...มายก็อด..เจ้าดังแท้ๆ ชุดละ 10 บาทเท่านั้นเอง ซึ่งแถวตลาดนอกเมือง กทม. ที่ทำแบบขอไปทียังปาเข้าไป 12-15 บาทแล้ว...
.
พี่สาวแวะซื้อน้ำพริกปลาทูฝั่งตรงข้ามเผื่อกลับ กทม.ด้วย เจ้าของร้านบอกว่า แค่บ่าย 3 ก็เกลี้ยงแล้ว 555...
.

.
ยังครับ ยังไม่ทานก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง.....ถัดไปเป็นกุยช่ายคุณนุช เจ้าที่ได้ลงหนังสือพิมพ์ แต่ท้องไส้ไม่ไหวแล้ว ขอผลัดไปเที่ยวหน้าครับ.....
.
ข้าวสารราคาถูก ก็ต้องบาย เพราะเดี๋ยวนี้ทานไม่เยอะ ที่บ้านมีไร้ซ์เบอร์รี่ตุนอยู่ไม่น้อย...
.
ร้านนี้มีกล้วยหินใบเบ้อเริ่มทั้งเครือทั้งหวี รอแป๊บ เดี๋ยวขากลับจะแวะ 5555....
.
ศาลเจ้าแม่ทับทิม ที่ชาวไหหลำและลัทธิอื่นๆเคารพสักการะ...
.
ร้าน Kuad ที่ใช้ขอขวดอักษรไทยแทนตัวอักษร U จำหน่ายสุรานานาชนิดและเครื่องพลอยด้วย.....
.
ร้านหมอนวดแผนไทยโดยหมอตง น่าสนแต่ไม่มีเวลา....
.
ตลาดสดเทศบาลที่สร้างใหม่ในปี พศ. 2543 เกือบ 20 ปัแล้วยังดูใหม่เอี่ยมอ่องอยู่เลย ด้านในวันหยุดผู้คนคงเพียบ
.

.
แล้วก็มาถึง พิพิธภัณฑ์เมืองระยองที่มีของดีเยอะแยะทั้งภายนอกภายใน แถมยังเข้าชมฟรีด้วย มีรูปปั้นผีเสื้อสมุทรคอยต้อนรับด้านหน้า
.
ส่วนภายใน นอกจากข้าวของโบราณมากมายแล้ว คุณนายถือโอกาสถ่ายภาพกับภาพคุณเพชรา เชาวราฎร์ที่ปัจจุบันล่าสุดก็ยังสวยสง่ามิเสื่อมคลายด้วย
.

.
ภาพวาดเมืองโบราณข้างกำแพงริมแม่น้ำ....
.
แม่น้ำสายนี้เองที่เป็นทางผ่านให้เรือสินค้าขนถ่ายข้าวของทางการพาณิชย์ จนถนนยมจินดากลายเป็นถนนหลักในอดีตไป
.

.
ฝากำแพงอีกด้านเป็นพระบรมสาทิสลักษณ์ของสมเด็จพระเทพฯในพระอิริยาบทต่างๆ มีภาษาจีนที่พระองค์ทรงโปรดกำกับ เพื่อชาวจีนในไทยและนักท่องเที่ยวด้วย..
.

.
และนี่คือตัวอย่างส่วนหนึ่งที่ผมขออัญเชิญมา ณ ที่นี่ครับ
.

.
ถ่ายภาพกับวัวเทียมเกวียนด้านนอกพิพิธภัณฑ์ฯ โดยมือหิ้วหมอนยัดนุ่นจากร้านจำหน่ายหนังสือธรรมมะข้างๆร้านส้มตำ (ที่ปิดวันธรรมดา) 2 ใบ ที่พี่สาวบอกว่า "...ยัดด้วยนุ่นล้วนๆ กี่ปีๆก็ไม่มีการแฟบเหมือนหมอนอื่นๆแถมจากแดดแล้วหอมหวลชวนหนุนด้วย ใบละ 300 บาทอย่างนี้ หาซื้อใน กทม.ไม่ได้เด็ด..."
.
ฝากหมอนไว้ที่ร้าน แล้วเดินต่อ...
.

[วุฒิ]

.
ตึกเก่าโรงภาพยนต์ "วิกเถ้าแก่เทียน" พร้อมป้ายประวัติที่เลอะเลือน ติดหลอดไฟตอนฉายหนังเรื่อง "เรือนแพ" (goo.gl/Vgf7YQ) ของ พระองค์ชายใหญ่ พระองค์ภาณุพันธ์ ยุคล แห่งอัศวินภาพยนต์ ที่เคยเป็นหนัง 70 มม. (ใหญ่กว่า ซีเนมาสโคป 35 มม.เท่านึง) รุ่นแรกๆของไทย อันนอกจากมีดาราไทยคือ ไชยา สุริยัน และ ส.อาสนจินดา ฯลฯ แล้ว ยังมีดาราฮ่องกง มาเรีย จาง และ จินฟง ร่วมแสดงด้วย...
.
เรือนแพ..สุขจริง อิงกระแสธารา..
หริ่งระงมลมพลิ้วมา กล่อมพฤกษา ดังว่า ดนตรี..
หลับอยู่ในความรัก รับความชื่น ชั่ววันและคืนเช่นนี้..
กลิ่นดอกไม้รัญจวน ยังอบอวลยวนยี สุดที่จะพรรณา..
.
แหะ แหะ ...จะร้องเวอร์ชั่น ชรินทร์ นันทนาคร หรือ หวานหยดย้อยแบบ เบิร์ดธงไชย แมคอินไตย์ ก็เรียนเชิญตามสบายนะครับ อิอิ
.
ฝั่งตรงข้ามมีเรือนแถวชั้นเดียวเป็นห้องๆให้เช่าเรียงรายด้วย....
.
บ้านยายมะนาว.....บ้านบุญญศิริ....คหบดีเก่า
.
ร้านเชย ผัดไทยโบราณ อาหารตามสั่งและอาหารเช้า ชา กาแฟ นม เริ่มต้น 40 บาท ที่มีสโลแกนว่า "วิถีไทย วิถีเชย พุทธศักราช ๒๕๕๑"...
.
ร้านกุยช่ายเจ๊ซ่วน น่าอร่อย ราคา 30 บาท มีข้าวคลุกกะปิ 40 บาทด้วย
.

.
แล้วก็ถึงร้านกาแฟในตำนาน "ราย็อง" ที่วันนี้แห้งแล้งผู้คน....
.
ถัดไปหน่อยเป็นร้านก๋วยเต๊๋ยวไม่มีชื่อที่ขายมากว่า 50 ปี ขวัญใจคนดังทั้งหลาย...น่าเสียดายที่วันนี้ไม่มีท้องใส่ ขอผลัดเป็นวันหลังอีกแล้ว แงๆ
.

.
และถ้าได้มา ก็คงไม่แคล้ว ทานโอเลี้ยงร้านข้างๆไปด้วยอย่างแน่นอน เชื่อว่าราคาไม่แพงครับ
.
Nana รับเหมาต่อเติม.....ร้านตัดผม แบล็คแจ๊ค...และทางแยกที่รถเดินสวนทางได้ แต่ในซอยถนนยมจินดาเดินรถทางเดียวและเป็นถนนคนเดินยามค่ำในวันเสาร์อาทิตย์ครับ
.
กดแช๊ะตรงภาพศิลป์ริมกำแพงร้านก๋วยเตี๋ยวเรือครับ
.

.
ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือระยองที่ตกแต่งร้านริมน้ำได้อย่างมีศิลป์...กระสอบข้าวที่เมื่อก่อนเห็นโยนกองๆตรงฉางข้าว กลายเป็นเครื่องประดับไปซะ พอๆกับรถสามล้อเลย....วันหลังต้องมาอุดหนุนครับ
.

.
ส่วนท่านที่นิยมกาแฟแบบฝาหรั่ง เรียนเชิญที่ร้าน ไอ้ซ์บอกซ์ 2 ครับ
.
ตรงซอยริมถนนศรีสมุทรโภค เป็นทางเข้าไปสู่บ้านเจ้าเมืองต้นตระกูลยมจินดา และครัวครูหมูที่เริ่มขายตอน 5 โมงเย็นครับ
.
ผ่านป้ายประวัติ The Governor's House-จวนผู้ว่า หรือบ้านยมจินดาในอดีต เข้าไปชมกันครับ
.
ครูหมู หรือ คุณครูวลัยพร ใจหนักแน่น เป็นเหลนของคุณทวด พระยาศรีสมุทรโภค และ หลานของคุณตา อิ่ม ยมจินดา กับสามีคือคุณสมัคร ใจหนักแน่น (ชมรายละเอียดภายในบ้านซึ่งมีของโบราณมากมายที่ลิงค์ goo.gl/7CAFvB) ครับ
.
ภาพโปสเตอร์ ภูมิบุรี ศรีระยอง เป็นรายการเพลงสุนทราภรณ์ที่จัดขึ้นทุกปี และผู้คนสามารถนำภาพถ่ายมาประดับครับ
.

.
เดินจนกระหายน้ำ ขอทานเครื่องดื่ม ณ บ้านสะพานไม้นี่แหละ...
.
อือม์..ราคาไม่เบาเลย โอวเลี้ยง 25 บ๊วยเย็น 2 แก้วๆละ 30..... แต่รู้สึกคุ้มเพราะชมภาพและของเก่าเก็บรอบร้านอย่างหนำใจ โดยไม่ลืมซื้อกล้วยหินหวีเบ้อเริ่มร้านข้างๆกลับ กทม.เพื่อบวดชีวันหลัง ประสาคนธัมมะธัมโมด้วย 5555
.

.
อาคารตึกพ่อสิงห์-แม่กราย.....บ้านโมเดิร์นของ บ้านพสุพงษ์.... อาคารทันสมัยในตัวเมืองที่เห็นแต่ไกล....รถเข็นสุกี้ตราโด่งที่คงขายวันหยุด....ร้านขนมหวานอีกแห่ง.....บ้านไม้โบราณ....ห้องแถวพร้อมประตูเหล็กแบบเก่า.....และ บริษัทรับเหมาตกแต่งที่ดูดีมากๆ
.
ยังไม่หมดครับ แต่เราขอผลัดเป็นวันหลังในตลาดเส้นในใกล้เคียง...วันนี้ ขอเข้าไปจันทบุรีก่อนครับ อิอิ
.

.
ผ่านซุ้มตลาดกลางผลไม้ตะพง ที่ยังสร้างไม่เสร็จ ทุกคนเลยมารวมกันที่ตลาดสดพื้นบ้าน 1 ก่อน
.
มาย่านนี้ แม้ไม่ใช่ฤดูผลไม้ แต่ผลไม้ก็ยังเพียบเช่นฤดูอื่นแม้จะไม่คึกคักเท่า โดยเฉพาะส้มโอ และ สละ ที่เน้นที่ สละสุมาลี มากกว่า สละเนินวง
.
ไม่อยากเซ่ดเลยครับว่า เราสามคนได้สละที่นี่ ที่นั่น ที่โน่น กลับบ้านสิบกว่ากิโล และส้มโออีกเกือบสิบใบ ไม่นับของกระจุกกระจิกอื่นๆ....
.
อย่างว่าแหละครับ จ่ายตังช่วยคนบ้านเรา ย่อมดีไม่แพ้หรือดีกว่า จ่ายช่วยพ่อค้าแม่ขาย สารถีขับรถ ศิลปินต่างๆ ชนชาติอื่นๆในเอเซีย หรือยุโรป....ส่วนคนยุโรป ยากนักที่จะได้ทิปจากเรา เพราะค่าเงินที่ทิปไป ก็ทำให้รู้สึกเหมือนโยนทิ้งน้ำอ่ะครับ
.

.
ทริปนี้ เราเลือกพักที่โรงแรมเกษมศานติ์ ซึ่งได้คะแนนประมาณ 9 เต็ม 10 และอยู่ในเมือง ราคาพอสมควร คือคืนละ 900 ต่อห้อง
.
เที่ยวนี้ ไม่พัก ฮ็อปอินน์ ครับแม้จะถูกกว่า แต่อยากให้อยู่ในทำเลเดินไปโน่นนี่ได้.... มีคนโบกรถเข้าที่จอด.... มีพนักงานยกของให้.... มีแม่บ้านขยันทำความสะอาดห้อง.... เพื่อจะได้สมนาคุณให้พวกเค้าได้รับความรู้สึกดีๆและมีกำลังใจ เช่นที่เราไปประเทศอื่นๆในเอเซียอ่ะครับ
.

.
โรงแรมอยู่ในสภาพดีมาก ทุกอย่างเยี่ยมยอดดังคาด สถานที่กว้างขวาง ข้อมูลแน่นหนา....เป็นโรงแรมที่แนะนำได้อย่างภาคภูมิใจครับ
.

[วุฒิ]

.
และที่ยอดเยี่ยมกระเทียมดอง ก็คือมีแผนที่อย่างนี้ แจกให้ทุกคนเพื่อความสะดวก เพราะดูง่ายและเป็นประโยชน์ยิ่งครับ
.
เดี๋ยวมาต่อนะครับ
.

.
(ความเดิมตอนที่แล้ว อยู่ที่ลิงค์ goo.gl/EnAwwP ครับ)
.
จากแผนที่ที่ดูง่ายที่ทางโรงแรมแจกให้ (แหม ทำไมหลาย ที่ จัง อิอิ) เมื่อเที่ยวในวันต่อมา เราก็พบว่า มีป้ายแสดง "ของดีของเด่นในเมืองจันทน์" เต็มไปหมด อาทิ ป้ายนี้ที่ตลาดเจริญสุข ซึ่งแค่ถ่ายรายชื่อไว้ในมือถือ ก็หาของอร่อยและแหล่งเที่ยวในจันทบุรีและปริมณฑลไม่หวัดไหวแล้ว...
.

.
หลังพักผ่อนหลบแดดในห้องพักได้สักเกือบ 2 ชั่วโมง เราก็ทะลุโรงแรมเกษมศานติ์ตรงลานจอดรถ ลงเนินไปด้านข้างที่เป็น "ซอยศาลเจ้าพ่อโจวซือกง" อันเป็นด้านหลังของโรงแรมฝั่งติดดินที่อยู่ตรงข้ามกับโรงแรมเดียวกันฝั่งริมน้ำ คือ โรงแรม ท่ามาจัน......
.
เพื่อเดินเที่ยวชม "ชุมชนตลาดเก่าริมน้ำจันทบูร" หนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวที่ถูกสร้างสรรค์ให้เป็นหน้าตาของคนที่นี่ ด้วยความร่วมแรงร่วมใจของการท่องเที่ยวฯ และชาวชุมชน 2 ด้านที่แม้ด้านหนึ่งจะแอ๊คถีฟมาก ในขณะที่อีกด้านค่อนข้างเฉื่อยชาตามคำบอกเล่าของชาวบ้านร้านถิ่นก็ตาม
.
ดูสภาพโรงแรมท่ามาจันทั้ง 2 ด้าน รู้สึกเข้าท่าดี เสียดายที่เราเลือกโรงแรมจากเร็ตติ้งเกิน 8 กว่าเต็ม 10 ขึ้นไป จึงไม่ค่อยได้ใส่ใจนัก ทั้งๆที่ส่วนรับประทานอาหาร การตกแต่งร้าน และเมนูที่เห็น ไม่เลวเลยทีเดียวครับ
.
ถัดจากโรงแรมท่ามาจันไป ก็เป็น "บ้านพักประวัติศาสตร์ หลวงราชไมตรี" แล้วครับ ซึ่งคุณพี่ที่อยู่ในบ้านที่ติดป้าย "เรือท่องเที่ยว" (ของคนอื่น) นั้น ได้กรุณาแนะนำประวัติและความเป็นมาของชุมชนให้เราฟังอย่างมาก ประสาชาวบ้านผู้มีน้ำใจต่อคนต่างถิ่น ทำให้อดรู้สึกภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทยไม่ได้เลย....ขอขอบพระคุณคุณพี่มา ณ ที่นี้ด้วย
.

.
บ้านพักแห่งนี้ ได้คะแนนรีวิวค่อนข้างสูง คือ 9.1 เต็ม 10 แสดงถึงความเป็นไทยที่ดีเยี่ยมด้านบริการในสไตล์ บริติชโคโลเนียล อันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของห้องพัก 12 แบบ 12 เรื่องราว โดยแต่ละห้องจะมีการตกแต่งและผสมผสานกลิ่นอายพร้อมแฝงเรื่องราวในแต่ละช่วงชีวิตของหลวงราชไมตรีอีกด้วย..... ทว่า ราคาต่อคืนก็สูงตามไปเช่นเดียวกัน คือประมาณ 1500 บาทครับ
.
ที่นี่ มีโฆษณาในเว็บว่า “สายน้ำจะไหลย้อนกลับ ที่บ้านหลวงราชไมตรีแห่งนี้”
เป็น Historical Inn-บ้านพักประวัติศาสตร์ อายุราว 150 ปี ที่เก็บรวบรวมเรื่องราวประวัติศาสตร์หลวงราชไมตรี ผู้สร้างคุณูปการให้กับชาวจันทบุรี
.
เป็นบ้านเลขที่ 252 ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางชุมชนริมน้ำจันทบูร สถานที่ที่ยังคงรักษาสถาปัตยกรรมโบราณ ผนวกกับวิถีชีวิตดั้งเดิมของชาวบ้านไว้ นี่จึงเป็นเข้าการพักเพื่อพาคุณไปพบอดีต...ที่เดินทางกลับมาอยู่ ณ ปัจจุบัน
.
น่าสนมากทีเดียวครับ สนใจดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ลิงค์ goo.gl/CzzRSd ครับ
.
ไปกันครับ มุ่งไปทางซ้ายเรื่อยๆก่อน ได้เดินสนุกแน่เย็นนี้
.

.
นอกจากอาคารร้านค้าที่เรียงรายไปตลอดทางแล้ว ยังเป็นที่ตั้งของ "ศาลเจ้าตั่วเหล่าเอี้ย" ที่อยู่บริเวณนั้นด้วย
.
ยายฮุ้ง ต้นตำรับปลาหวานย่าง หรือปลาหวานรสเด็ด นอกจากมีขายปิ้งสดๆแล้ว ยังบริการจัดส่งทั่วประเทศอีกด้วย ทันสมัยมากครับ
.
ข้างฝาบ้านพักหลวงราชไมตรีมุมหนึ่ง มีประวัติความเป็นมาของชุมชนติดแสดงด้วย
.
ส่วนป้าย ตลาดประชารัฐ คงไม่ต้องสงสัยนะครับว่า เป็นของทางการ ยุคปัจจุบัน เลยไปถึงอนาคตหรือไม่ อิอิ
.

.
ร้านน้ำแข็งไส....ร้านไอสครีมตราจรวด........ชาชัก บังนันปัตตานี....บ้านจันดี ก๋วยเตี๋ยวเรือ ที่มีถึง 2 ด้านทั้งด้านติดริมน้ำ มีบาร์ 2 คูหา ติดป้ายเบียร์ลีโอหรา และด้านบ้านเก่า คูหาเดียว....ร้านโรตีกลม ริมน้ำ....
.
ป้ายตำนาน บ้านฉั่วเซ้งฮวด ที่เจ้าของบ้านคือ อาแปะเซ่งซัว แซ่ฉั่ว อายุ 87 ปี ชาวจีนซึ่งอพยพย้ายถิ่นฐานเข้ามาในไทยกับบิดามารดาตั้งแต่อายุ 6 ขวบ....บ้านหลังนี้มีอายุกว่า 100 ปี เคยเป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์และโฆษณามาหลายเรื่อง เช่น ละครเรื่อง "ไฟอมตะ" และละครประวัติศาสตร์เรื่อง"บุญผ่อง" ฯลฯ
.

.
ฟรุตตี้บาร์ ปั่นแหลก.....
.
บ้านคุณตาจรรยา วานิชกุล บ้านเลขที่ 273 ที่ปิดประตูตอนนี้ เป็นผู้ที่มีความรู้เรื่องของชุมชนเยอะ ช่วยถ่ายทอดประวัติของถนนเส้นนี้ได้อย่างดี มีความน่าสนใจตรงที่ภายในบ้านจะมีป้ายศาลสถิตของเทพเจ้าประจำบ้าน ซึ่งมีอยู่คู่บ้านมานานกว่า 100 ปี
.
บรรพบุรุษของคุณตาจรรยา เป็นชาวจีนแคะ อพยพมาอยู่ในเมืองจันทบุรี และมีภรรยาเป็นคนมาบไพล
.
อากงของคุณตาจรรยา เป็นช่างทอง ส่วนคุณยายมีความชำนาญในการทำพลอย ภายหลังคุณตาได้รับราชการทหาร มีอาชีพเป็นพนักงานจ่ายยา ขายของชำ กาแฟ ทำสวน และเคยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาเทศมนตรี 4 สมัยติดกัน
.
ทางลอดสะพานสำหรับจักรยาน มอเตอร์ไซค์ คนเดิน และ...
.
ป้ายริมน้ำ โครงการรณรงค์ไม่ทิ้งขยะริมแม่น้ำจันทบุรี ที่น่านิยมยิ่ง
.


.
ดูทางลอดใต้สะพานชัดๆว่า ตั้งความสูงไว้ 2.50 เมตร เหมือนๆจะอนุโลมให้รถสามล้อขนของสูงๆข้ามได้ในตอนแรก แต่ตอนหลังเอาเสาเหล็กมาขวางให้ใช้เฉพาะรถสองล้อ เข้าทางและออกทาง
.
มีทางเดินขึ้นลงสำหรับคนเดินโดยเฉพาะ .....ด้านล่างเป็นแม่น้ำ ที่มีเรือโดยสารจอดแช่ ใครมาก่อนก็ได้หลบแดดก่อน อิอิ
.
ขึ้นบนถนนท่าสิงห์ ซ้ายมือตรงทางลงสะพานคือ บันไดสูงชัน อันเป็นทางขึ้นสู่ วัดโบสถ์เมือง
.

.
ด้านบนจะเป็นสะพานจันทนาราม ที่มีป้ายทางลงไปทางอำเภอท่าใหม่ อันสามารถเดินขึ้นเนินทางตลาดน้ำพุไปยังโรงแรมเกษมศานติ์ได้....หัวมุมเป็นสถานีตำรวจภูธร ที่ด้านหน้าเป็นลานหญ้าเขียวขจี......อีกมุมเป็นบ้านไม้โบราณริมกำแพงวัด
.

.
เรือนไม้เก่า ติดป้ายโฆษณาโรงเรียนบุญสมวิทยาที่ดูคร่ำครึ....ด้านล่างช่วงเที่ยงคงมีกล้วยปิ้งขาย โดยคนปิ้งคนปอกกล้วยไม่ใช่พม่า กะเหรื่ยง หรือเขมร เพราะป้ายรับสมัครงานติดเก๋กันไว้เพื่อคนไทยเป็นการเฉพาะ....
.
เชิงสะพานด้านหนึ่งเป็นสวนสาธารณะ ที่มีเครื่องเล่นสารพัน และ...
.
กลับคืนมายังที่เก่า เพื่อถ่ายภาพกับเรือนแถว สภาวัฒนธรรม ตำบลวัดใหม่ ที่ขึ้นป้าย "@ ชุมชนตลาดเก่าริมน้ำจันทบูร" และ Chanthaboon Waterfront...
.
ซ้ำรอยทางเก่าจนถึงแยกโรงแรมท่ามาจัน แล้วเดินต่อ....
.

[วุฒิ]

.
ร้านกาแฟและแกลเลอรี่ "บางเวลา" ที่ตกแต่งอย่างทันสมัยและสวยงาม
.
คุณนายและพี่สาวแวะร้านอัญมณีเก่า ส่วนผมกดแช๊ะไปเรื่อยตรงบ้านขนมเทียนแก้วลุงจุ่น ดูป้าห้อขนมเตรียมนึ่ง และ บ้านขนมริมน้ำ ป้าพร
.

.
กระทั่งถึงร้านกาแฟ "รักคุณเท่าฟ้า" ชื่อทันสมัยในยุคหนึ่ง แต่ปัจจุบันถือว่าเชยมาก รวมทั้งภาพโฆษณาที่ติดข้างกำแพงด้วย
.
แล้วก็เจอกันตรงบ้านสมัยใหม่ที่ดูดี แต่กว่าจะก่อสร้างเสร็จน่าจะไม่ง่ายเลยสำหรับทำเลอย่างนี้...
.

.
ร้าน Steak In Time ริมน้ำที่ดูดี และร้านหมูปิ้งข้างๆ....
.
ครัวเรือนแก้ว ที่มีอีกชื่อว่า ลาลูน่า....
.
ร้านกาแฟขนมเค็ก Sweet @ Moon...ร้านอาหารมามะ ริมน้ำจันทบูร....และตึกแถวทรงประหลาดที่ต่อเติมแบบตามใจฉันจนเก่าคร่ำคร่า...
.

.
"ร้านกาแฟยินดี" ที่ขายดีเพราะมีอาหารตามสั่งจำหน่ายด้วย ดูจากเมนูสั่งอาหารเครื่องดื่มที่ตั้งวางบนโต๊ะก็ทราบว่า ลูกค้าตรึมประจำ
.
ด้านข้างเป็นร้านอาหารสบายใจ ที่ดูทันสมัยกว่าเล็กน้อย
.
ป้ายหน้าร้านบอกว่า ที่เราผ่านมาคือย่านท่าหลวง ส่วนที่ที่เราจะไปคือย่านตลาดล่างครับ
.
.
.
บริเวณนี้ คือ ท่าน้ำประชานิยม และสะพานเฉลิมจันท์ ตามตำนานที่อ่านได้ชัดเจนครับ
.

.
ด้านตรงข้ามของร้านกาแฟขนมเค็ก Sweet @ Moon เป็นที่ว่างที่กำแพงละเลงโฆษณาร้านเต็มที่.....มีห้องพักโฮมสเตย์ Laluna River House ของ ลาลูน่า ที่เจ้าของน่าจะเป็นคนเดียวกับครัวเรือนแก้ว
.
ร้านบัวลอยทุเรียน ถ้วยละแค่ 35-40 บาท ของร้านพิซซ่า Hens ที่ติดป้าย "ร้านเปิด" เป็นภาษาอังกฤษ 555
.
บ้านที่เป็นลูกกรง ติดป้ายรับสอนภาษาญี่ปุ่น แสดงว่าเมืองจันทน์คงมีคนไปเที่ยวญี่ปุ่นแยะเนอะ อิอิ....
.
ข้างๆเป็นร้าน "คนละยำ" ชื่อน่ากลัวถ้าไม่ได้ขาย ยำต่างๆ 555....
.
ร้านโรตีสายรุ้ง ริมน้ำจันทบูร ที่ขายขนมปังปิ้งและเครื่องดื่มด้วย
.
ซอย "ท่าแม่บุญผ่อง" ที่ไม่ได้เข้าไป เพราะอยากหาอะไรทานที่ตลาดน้ำพุก่อน..... บริเวณนี้คือส่วนแบ่งระหว่างชุมชนที่ 4 และ 14 ที่กรรมการชุมชนมีความเข้มแข็งต่างกัน
.
สอบถาม คุณตุ้ย กรรมการชุมชนที่ดูแลย่านนี้ ท่านกรุณาแนะนำสถานที่น่าสนใจและทางไป ตลาดน้ำพุด้วยความมีน้ำใจยิ่ง...
.

.
แล้วเราก็เดินมาถึง ตลาดวงเวียนน้ำพุ ที่ผ่านโรงเรียนกวดวิชาต่างๆเยอะแยะ เห็นนักเรียนเดินไปมาตรึม ทุกแห่งมีร้านคาเฟ่อยู่ข้างๆ....
.
ร้านเพลินพิศที่ยุคหนึ่งคงเป็นห้างใหญ่ของที่นี่.....
.
ตึกแถวสองคูหา ติดป้ายประกาศขายโดยเจ้าของไม่ผ่านนายหน้า แต่ราคาท่าจะไม่เบา เพราะทำเลดี
.

.
ได้เวลาทานอาหารเย็นกันแล้ว ซึ่งขอเรียนว่า แม้จะดูเหมือนซุ้มรถเข็นอย่างเดียวกับใน กทม. แต่รับรองว่าของอร่อยทุกเจ้า ไม่งั้นอย่าคิดมาขายเพราะไม่ยั่งยืนแน่...
.
เราสั่งส้มตำ 2 จาน ลาบน้ำตก ลาบหมูสับ อย่างละจาน (ราคาแค่ 170 บาท) และเยนตาโฟ (3 ชาม 90 บาท) มาทานกัน อิ่มตื้อจนทานอย่างอื่นไม่ไหว แต่ก็....
.

.
ตบท้ายด้วย เช็งทึง ที่อุดมไปด้วยสมุนไพรยาจีน ทั้ง รากบัว..ฮ่วยซัว (มันเทศจีน)...อั่งจ้อ (ลูกจ๊อ)...แปะก้วย....เก๋ากี้ (โกจิเบอร์รี)....เม็ดบัว...แห้ว...ลำใย...แบบเย็นเป็นน้ำลำใย แบบร้อนเป็นน้ำขิง....3 ถ้วย ..พร้อมกับเดาๆกันว่า ราคาจะเป็นถ้วยละ 50 หรือ 100 กันแน่
.
แต่ปรากฏว่า อาเฮียคิดแค่ 3 ถ้วย 75 บาทเท่านั้น โอ๋ยโย๋...(นับถือจนอีกวันขอสั่งใส่กล่องโฟมกลับ กทม. 15 ชุด)...
.
3 รายการนี้ คือ อาหารอีสาน เยนตาโฟ และ เต้าทึง ห้ามพลาดเด็ดขาดครับ
.
เหลือเวลานิดหน่อย เดินตลาดกลางคืนไปเรื่อยๆ ก่อนแวะร้านอัญมณี ที่อยู่ข้างๆโรงแรมที่พัก และราตรีสวัสดิ๋สำหรับวันแรกนี้ด้วยความอิ่มอกอิ่มใจครับ
.

[วุฒิ]

.
Day 2 Chanthaburi-จันทบุรี วันที่สอง
.
(ความเดิมของวันแรก อยู่ที่ลิงค์ goo.gl/kroFyV นี้ครับ)
.
สวัสดีครับ
.
ทริปนี้ ดูเหมือนว่า จะเป็นเรื่อง "เที่ยว" ส่วนหนึ่ง และเรื่อง "ทาน" อีกส่วนหนึ่ง ตามรอยผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในการทำคลิปทั้งหลายแหล่ ที่เพิ่มความสนุก ทันใจ และทำให้น่าไปซ้ำเป็นอย่างยิ่ง
.
ในยุคปัจจุบันที่ Presenter-ผู้นำเสนอ ไม่ใช่คนดังคนเด่นถึงขั้นชวนคลิกชวนติดตามแล้ว ประเด็นสำคัญจะอยู่ที่ ....มีกร๊าฟฟิคเยอะ (ทั้งลวดลาย คำพูดประกอบภาพ).....เรื่องหลักแยะ (ทานที่ไหน อร่อยยังไง ตำนานมีไหม ฯลฯ) ....มีลายแทงเป็นภาพเป็นตัวหนังสือชัดเจน (ไม่ใช่แค่บอกปากเปล่าพร้อมเส้นทาง) และ ต้อง สั้น (จบในไม่กี่นาที ได้ของดีย่านนี้ 4-5 ร้านพอ) ครับ....
.
ซึ่งต่างจากในอดีตที่เป็นคลิปยาวยืดยาด... ต้องทานคำละใหญ่ๆ (อ้ำ..หย่อย..) และตีสีหน้าว่าอร่อยโฆษๆ (บ้วนทิ้งภายหลังหรือเปล่าไม่ทราบ อิอิ) และที่แย่สุดก็คือ ..วางอาหารเรียงบนโต๊ะ แบบทาน 5 คนทั้งวันไม่หมด มีเจ้าของนั่งข้างๆ (สปอนเซ่อร์ชัวร์เกิ้น 555) อันคนธรรมดามักไม่ค่อยทำกัน จึงเห็นยอดวิวค่อนข้างน้อย...
.
ว่าไป ก็เหมือนเว็บรีวิวเรื่องท่องเที่ยวนั่นแหละครับ... ถ้ารูปสวย เรื่องสั้น ผู้คนก็สนใจ.... เพราะเป็นเรื่องของ Mass-คนส่วนใหญ่ ที่ต่างมีเวลาไม่มาก เช่นเดียวกับของอร่อย และ เช่นเดียวกับหนังสือท่องเที่ยวทั่วไปเกือบทั้งโลก ที่ทำง่ายแป๊บเดียวเสร็จเพราะใช้สูตรเดียวโดยไม่สนว่าจะเป็นประโยชน์หรือตรงกับข้อเท็จจริงเปล่าหนอ....
.
ตัวอย่างที่เห็นง่ายๆ ก็คือ หนังสือญี่ปุ่นช่วงต้องทำวีซ่า .....สนามบินมอสโคว์ รัสเซีย ที่เกือบร้อยทั้งร้อย ออกจากสนามบินก็จับรถไฟเข้าเมืองทั้งนั้น (รวมทั้งเราด้วย ซึ่งก็ต้องไปต่อรถไฟฟ้าเช่นกัน อิอิ) ทั้งๆที่คนท้องถิ่นว่ารถบัส รถตู้ แล้วต่อรถไฟฟ้าทั้งหมดเพราะถูกกว่า เร็วกว่า (goo.gl/ChsdA4) แถมเหล่ตามองพวกคนขับแท๊กซี่ที่คอยหลอกจับนักท่องเที่ยวหน้าทางออกกันทั้งหมด 555
.
เรื่อง "ทาน" จึงต่างจาก เรื่อง "เที่ยวเอง" ด้วยประการฉะนี้.....แหะ แหะ เข้าเรื่องดีกว่านะครับว่า
.
คลิปเกี่ยวกับ การ "ทาน" ที่เป็นที่ชื่นชอบของเราก็คือ จึงเป็นของ "ไทยทึ่ง" เฉพาะส่วนที่เป็น Top 5 ของเว็บ Made In Thailand (goo.gl/7898SQ) และ "อร่อยซอยแตก" (goo.gl/kAGXgt) ของช่อง 5 เค้า เพียงแต่ต้องระมัดระวังเรื่อง แป้ง ของหวาน...ทอด...มัน...เค็ม...เก๊าท์...และของมีน้ำมันทรานส์เอาเองว่า ควรไม่ควรอย่างไรอ่ะครับ
.
แต่คลิปยาวทริปละ 3-4 ตอน ยาวเป็นชั่วโมง ที่ดูได้ดูดี เพราะพิธีกรเป็นอาจารย์นักประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียง ก็ต้องคลิป "เปิดตำนานกับเผ่าทองฯ" เลยครับ....
.
เห็นภาพบางตอนที่ท่านอธิบาย ตำนานที่มาที่ไปของแหล่งประวัติศาสตร์แล้วซาบซึ้งเป็นที่สุด ได้เนื้อหาสาระเต็มๆและสนุกมาก ยิ่งตอนที่ท่านเจาะลึกลายผ้าทอต่างๆแล้วชาวบ้านอ้าปากหวอ (เพราะไม่ทราบว่าท่านเป็นเซียนของกูรูเรื่องผ้าทอผ้าลาย) แล้วอดนึกสงสารไม่ได้เชียวครับ
.
ไม่น่าเชื่อนะครับว่า อาจารย์ผู้ทรงภูมิ ฟอร์มแยะ ขี้วีน ขี้ถ่อมตัวนอบน้อม สารพัดอีโก้ อย่างอาจารย์เผ่าทอง ทองเจือ (ตัวอย่างยุคหลังมากๆในปี 2553 ที่ลิงค์ goo.gl/8h3mhX) เพียงผ่านเสี้ยวชีวิตเกือบตายมาแล้วจะเข้าถึงสัจธรรมว่า "ใดใดในโลกล้วนอนิจจัง" ทรัพย์สินเงินทองที่สำคัญที่สุดของชีวิตก็คือ "การทำตัวแบบโลว์โพรไฟล์ ไม่ถือตัว" และ "ทำในสิ่งที่คนชอบ และตัวเองอยากทำ" นั้นยิ่งยงกว่า......
.
ดูแล้วทั้งขำทั้งเคารพนับถือท่านมากขึ้นเป็นพะเรอเกวียนเลย (ดูนาทีที่ 0.40-10.27 ของลิงค์ goo.gl/fShsPK แล้วไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยครับ ช่างเหมือนคุณบรรยงค์ เสนาลักษณ์ หรือ เทิ่ง สติเฟื่อง ในอดีตซะจริงๆ 555)
.
ยาวมากแล้วครับ สำหรับการอารัมภบทในอัลบั้มนี้ แต่ก็ขอลงเรื่องตลกในเว็บ Pantip ที่มีคนติดตามและเม้นท์แยะแชร์ต่อเยอะเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ช่วงหลังจากมีกระทู้ "เลิกกินหูฉลามกันเถอะ" ดังอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วก็มีกระทู้นี้ (goo.gl/1HtXsG) ตามมา
.........................................................................
.
เลิกกินข้าวขาหมูดีกว่า
.
ถ้าให้เลิกกินหูฉลามด้วยเหตุผลว่าสยอง ควรเลิกกินข้าวขาหมูได้แล้ว
.
มีใครเคยทราบหรือไม่ว่า ขวดยาคูลท์เปล่าๆเขาเอาไปทำอะไร
คำตอบคือ เอาไปหล่อทำ ขาเทียม ให้คนขาด้วน ขาพิการ ซึ่งใช้ได้ดีมาก
ลองคิดต่อซิว่า ขวดยาคูลท์วันๆมีเท่าไหร่ ทำขาเทียมมนุษย์อย่างเดียว เหลือบานเบอะ เพราะฉะนั้น ส่วนใหญ่จึงใช้ไปกับการทำขาเทียมหมูทั้งนั้น
.
พวกคุณรู้ไหมว่า เวลาหมูล้นตลาด เกษตรกรเดี๋ยวนี้ฉลาดมาก เขาไม่เอาออกมาขายให้ราคาตกหรอก แต่เขาจะตัดเฉพาะขามัน มาขายให้พ่อค้าข้าวขาหมู โดยเฉพาะเจ้าดังๆ มีป้ายรับรองความอร่อย เพราะขาหมูเป็นๆจะเหนียวหนืดกว่าขาหมูตาย ได้ราคาดีกว่าเป็นเท่าๆ เมื่อตัดขาแล้ว ก็ใช้ขาเทียมที่ทำจากขวดยาคูลท์นี่แหละใส่ให้มันดำรงชีวิตต่อไปพลางๆ ลองนึกภาพเวลามันโดนสับขาซิว่าเจ็บปวดแค่ไหน ต้องปรับตัวขนาดไหนกว่าจะใช้ขาเทียมได้ เวลาซัพพลายน้อยกว่าดีมานด์ บางตัวโดนตัดข้างหนึ่งไปไม่ถึงเดือน ก็ถูกตัดอีกข้างแล้ว ยังดีที่ส่วนใหญ่จะถูกตัดแค่ 3 ขาเป็นอย่างมาก ที่ไม่ตัดทั้ง 4 ขา ฟังเขาเล่าว่า เพราะหมูมันจะทนทรมานไม่ไหว ถ้าคิดว่ากินหูฉลามสยอง ลองนึกภาพ หมูที่ใส่ขาเทียมพันผ้าพันแผลเห็นเลือดเป็นจ้ำๆ ร้องอู้ดๆน้ำตาไหลพรากเดินไปครวญครางไปมั่ง
.
เลิกเถอะนะ ข้าวขาหมู ถ้าพวกคุณยังมีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่มั่ง ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ก็ทานคากิ เพราะเป็นการตัดเฉพาะส่วนที่เป็นส้นเท้ามัน เจ็บปวดไม่มากนัก
.
---------------------------------------------------------------------
.
นึกไม่ออกจริงๆครับว่า ใครเป็นคนเขียน และผมเก็บกระทู้นี้ไว้ในฮาร์ดดิสค์ทำไม 555
.
ไปเที่ยวกันในจันทบุรี วันที่สองกันนะครับ
.

.
เช้าวันที่ 7 กันยายน 2561 ออกจากโรงแรมเกษมศานติ์แต่เช้า ข้ามสะพานจันทนารามไป ก็เห็นป้ายบอกทางตลอด เห็นยอดโบสถ์แหลมๆแต่ไกล
.
จอดรถที่ลานโรงเรียนสตรีมารดาพิทักษ์ ที่อยู่ข้างๆ โบสถ์คาธอลิก หรือ โบสถ์วัดแม่พระปฏิสนธินิรมล ที่มีชื่อเต็มว่า "Cathedral of the Immaculate Conception-อาสนวิหารพระนางมารีอาปฏิสนธินิรมล" หนึ่งในวิหารที่มีสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย
.
ถูกสร้างขึ้นโดยกลุ่มชาวญวน 130 คน ที่หนีการเบียดเบียนคริสต์ศาสนิกชนในประเทศเวียตนาม เข้ามาตั้งรกรากในปี พ.ศ. 2254....
.
เดิมวิหารติดยอดแหลมบริเวณหอระฆังทั้ง 2 หออย่างนี้ แต่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ปี พ.ศ. 2483 ทางรัฐบาลได้มีคำสั่งให้ทำการรื้อออกด้วยเหตุผลว่าจะเป็นเป้าทิ้งระเบิดจากเครื่องบินรบ จนภายหลังสงครามยุติ ก็ได้นำมาติดตั้งอีกครั้งในวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2552....
.
วิหารแห่งนี้ มีอายุรวมแล้วกว่า 109 ปี ได้พิธีเสกศิลาฤกษ์ เมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2449
.
ออกขวาทาง บ้านนิรมล ที่จำหน่ายศาสนภัณฑ์ ไปยังบริเวณโบสถ์ และถ่ายภาพร่วมกับรูปปั้นของพระนางมารียาฯ ที่มีบทสรรเสริญแม่พระ วันทามารีอา.....เห็นอาคารสันติสุข อยู่ข้างๆ
.

.
ทั้งสองด้านของโบสถ์มีบ้านไทยสมัยเก่าหลายหลัง และหลังหนึ่งเป็นร้านอาหารญวนที่มีป้ายบอกว่ามีมากมายหลายอย่างทั้งเฝอ ไข่กะทะ ฯลฯ
.

.
ถัดไปก็เป็นสะพานนิรมล ที่สามารถข้ามไปยังชุมชนริมน้ำจันทบูรอีกด้านหนึ่ง ที่สามารถไปสู่อีกส่วนหนึ่งที่ต่อจากเมื่อวานนี้ได้สบาย....
.
ปลายทางข้ามสะพานนิรมล เป็นภาพวาดบ้านโบราณ มีระเบียงให้ยืนถ่ายภาพกลับย้อนไปยังโบสถ์หอสูงสบายๆ
.

.
ป้ายต้อนรับของชุมชนและตำนาน ทั้งภาษาไทย-อังกฤษ น่าดีใจแทนนักท่องเที่ยวมากๆ
.
บ้านริมสะพานมีต้นไม้ตามราวตามกระถางสวยงามน่ารัก
.

.
บริเวณนี้คือตรอกสุขาภิบาล ที่มีทั้งภาพเก่า แผนผัง และ ประวัติความเป็นมาของชุมชน...ทางไปร้านก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง ของเจ๊หน่อย....ร้านของช่างภาพมืออาชีพ และโฮมสเตย์ สีฟ้าริมน้ำ
.

.
แค่ 8 โมงเช้ากว่าๆ ร้านค้าส่วนใหญ่ยังไม่พร้อมบริการ ขนาดร้านเจ๊อี๊ด รสเด็ด ยังบอกว่า กว่าน้ำซุปจะเดือดก็ต้อง 9 โมงขึ้นครับ...
.
ติดๆกัน เป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน ราคาอาจจะถูกกว่า และน้อยความหลากหลายกว่า แต่ลูกค้าน่าจะไม่มาก.....นี่คือข้อเสียที่ได้จากข้อดีของการได้พลอยฟ้าพลอยฝน คือ เห็นคนกรูเข้าอีกร้านแล้วหัวใจอดหวั่นไหวไม่ได้..... แต่ของพรรค์นี้ก็มีทุกที่ทุกแห่งบนโลกเราครับ
.
วิธีที่ห้ามรถอื่นๆมาจอดหน้าประตูมีหลายวิธี แต่บ้านนี้เลือกใช้วิธีที่สุภาพแต่เข้ม "กรุณาอย่า!! จอดรถขวางประตู (รูปแอ๊ปเปิ้ล) ห้ามขึ้น!! บนฟุตบาท" 555
.
รถเข็นขายสารพัดอย่าง ไม่ทราบว่าอะไรเด่นอะไรดี เพราะเลอะไปหมด อิอิ
.

.
เดินต่อไปยังท่าน้ำด้านนี้ ตรงที่ตั้งของโฮมสเตย์ สีฟ้า มีป้ายบอกว่า พัก 10 คนเหมาหลัง คิด 2 พันบาท
.
บ้านนี้ประตูปิดมานาน เพราะบิลค่าน้ำค่าไฟมัดเต็มประตูเหล็ก ฮิฮิ
.

.
บ้านคูหาหนึ่งตกแต่งแบบไทยโบราณ เจ้าของบ้านอัธยาศัยดีมาก เล่าว่ากรอบภาพข้าราชการบนฝา เป็นหลานชายที่เป็นแพทย์ครับ
.
วันธรรมดา ลูกค้าน้อย แม่ค้าต้องขี่มอไซค์ว่อนขาย ขนม (กล่องละ 10 บาท) และ น้ำพริกกุ้ง (กล่องละ 50 บาท) และพ่อค้านัยน์ตาไม่เห็น แต่ความซื่อสัตย์ล้นเปี่ยม ขายล็อตตารี่ใบละ 80 บาท ไม่มีเกิน ยอดมาก...เลยอุดหนุนรางวัลที่ 1 ที่ 2 และเลขท้าย 3 ตัว มา 3 ใบครับ แหะ แหะ
.
ของดีเมืองจันทน์นอกจากทุเรียนกวนแล้ว ต้องมีพริกไทยด้วย แพงแต่ดีไม่มีของอื่นผสม จึงพลาดไม่ได้ครับ
.
กล้วยปิ้งใบเบ้อเริ่ม ราคาใบละ 5 บาทถือว่าไม่แพง เพราะ กทม.บางแห่ง 4 ใบ 35 โน่นครับ
.

.
โฮมสเตย์ริมน้ำจันทน์ - @ RimnamChan และร้านอาหาร สำรับจันท์ น่าสนใจมากๆเพราะตกแต่งสวยและทำเลเยี่ยม มีป้ายที่ได้รับเร็ตติ้ง 8.5 ของ Agoda ตั้งโชว์ด้วย คืนละ 8 ร้อยกว่าเท่านั้น...
.

.
เข้าไปชมด้านใน ที่ดูแล้วน่าจะขายดีมากๆบางช่วง (เที่ยงหรือเย็นวันธรรมดา และวันหยุดทั้งวัน) ครับ
.

[วุฒิ]

.
กำแพงข้างของตึก เป็นภาพวาดโบราณ งดงามมาก (สวยกว่าทุกรูปที่ปีนัง ผมว่า) และของชำร่วย ของฝาก ของที่ระลึก โปสการ์ด หน้าร้าน...
.

.
บ้านเลขที่ 53 เป็นบ้านเก่ากว่า 100 ปีของพระยาวิชยาธิบดี (แบน บุนนาค) ซึ่งเป็นที่อยู่ของท่านยุคก่อนเป็นข้าหลวงจันทบุรี ต่อมามีเหตุให้ท่านลาออกจากราชการ และมอบบ้านนี้ให้ทางการ และเปิดให้คนทั่วไปเช่าครับ
.
บ้านเรียนรู้ชุมชน 3 ห้องบนตึกสวยของยุคอดีต เช้าอย่างนี้ยังไม่เปิด...ติดกันเป็นบ้านไม้เก่าประตูเหล็กแบบเดิมของร้าน ดำหริพานิช ที่ยังไม่เปิดเช่นกัน
.
บริเวณนี้ มีชื่อเรียกง่ายๆว่า ตลาดล่าง จึงมีศาลเจ้าที่และมูลนิธิอยู่ในบริเวณนี้ด้วย
.

.
ฝั่งตรงข้ามคือร้านกาแฟโบราณที่ยังมีกระดานหมากรุกไทย และจีนคือ กระดานเลี๊ยบตุ่ย สนองลูกค้ากลุ่มประจำเช่นในอดีต
.
ป้ายบอกว่า งานทิ้งกระจาดมีตั้งแต่ก่อนบ่ายสองเมื่อวานนี้...แหม พลาดไปหน่อย
.
บ้านโภคบาลที่เป็นบ้านไม้ตะเคียนทั้งหลังของคุณย่าทวด ถิน โภคบาล ผู้ดำรงชีวิตในฐานะหญิงแกร่งถึง 5 แผ่นดิน ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5-9 พ.ศ.2419-2517 รวมสิริอายุ 98 ปี มีลูกหลานสืบทอดจนถึงปัจจุบัน 5 รุ่น
.

.
บ้านหลวงประกอบนิติสาร ที่ภายในบ้าน ช่างกำลังรื้อถอนตกแต่งใหม่ให้เป็นบ้านโบราณชั้นดีแบบเก่า..ย้อนแย้งดีนะครับ
.
ร้านขนมโก๋และขนมไทยโบราณหลายอย่าง รวมทั้งขนมลืมกลืน (ที่เป็นแป้งลื่นๆ หลุดลงคอง่ายๆ ตรงข้ามกับขนมติดคอ ที่เป็นแป้งเหนียวๆ ยายให้หลานทานต้องไม่ลืมเตือนว่า อย่าลืมกลืนล่ะ เดี๋ยวติดคอแย่ 555) ร้านแม่กิมเซีย (เจ้าเก่า) มีภาพคนดังมากมายโฆษณาประกอบ
.

.
แล้วก็มาถึง ท่าแม่ผ่อง เป็นซอยเล็กๆ ที่เราเพิ่งมาจากด้านโน้นได้แค่นี้เมื่อวาน ได้พบกับเฮียซ้ง ศาลเจ้าเซียนซือ ผู้มีน้ำใจ ต้อนรับและให้ความรู้เราว่า สมัยท่านยังเด็กอยู่ มีคนเห็น ผีพราย ตัวเล็กๆผมยาวๆ กระโดดน้ำที่ท่าแม่ผ่องนี้บ่อยมากโดยเฉพาะในช่วงเย็น บรื๋อวว์
.
เฮียซ้งเป็นผู้ใหญ่ท่านหนึ่งของเมืองจันทน์นี้ คุณนายสังเกตเห็นแหวนในมือ เป็นหินสตาร์เรืองแสง จึงขอชมใกล้ๆ..เฮียบอกว่า เวลามีเทศกาลพลอย บางร้านต้องขอยืมแหวนวงนี้ไปโชว์เสมอ...ว่าแล้วก็เชิญชวนไปดื่มน้ำชากันที่มูลนิธิ บอกว่า "ผมชงชาเก่งนะ" ขอบพระคุณยิ่ง แต่เราต้องขอตัวครับ
.

.
ยามเช้า อากาศเย็นสบาย วิวริมน้ำและในซอยงดงามมากครับ
.

.
อือม์...ยังอ้วนอยู่เยอะโดยเฉพาะตรงพุง เดี๋ยวต้องลดแล้วตบเบียร์ตาม 5555
.

.
สละร้านนี้ ใบใหญ่มาก และคุณป้าเจ้าบ้านขายแก้กลุ้มเพราะอาวุโสมากแล้ว แค่โลละ 35 สามโลร้อย ก็เลยเรียนท่านว่า "ท่านน่ารักมาก เพราะเคยไปบางตลาด ขายผลไม้โลละ 30 ขอต่อ 3 โลร้อยก็ไม่ยอม" 555
.
ถามท่านว่า "เปรี้ยวไหม?" ท่านคงเป็นทูตเก่า เพราะบอกว่า "รสชาติแล้วแต่ความชอบของคน แต่ชิมได้เลย" ...ก็เปรี้ยวนีสส์เดีย อร่อยมาก ก็เลยว่าซะ 6 โล หิ้วจนมือหงิกเลยครับ...
.
ร้านนี้ชื่อ "บ้านร้อยสิบเก้า" ตามบ้านเลขที่... มีอัญมณีขายด้วย เป็นบ้านคนจีนมีฐานะ ของตกแต่งสไตล์จีน จึงมีเยอะครับ
.

.
ร้านต้มยำเส้น เพิ่งจัดร้าน ผ่านไปก่อน...ร้านขนมไข่กรอบเจ้าแรก เป็นก้อนกลมๆใหญ่ๆ...ร้านขายหมวกงอบโบราณ น่าซื้อมาก....แล้วก็ถึง ร้านขนมไข่ป้าไต๋ ผู้สูงวัย พี่ข้างๆบอกว่า "แกหูไม่ดี พูดไม่ค่อยได้ยิน แต่ถ้าคิดเงินผิด แหวกลับทันที" 5555....ขนมไข่ห่อละ 20 บาท ถูกมาก อร่อยมากครับ
.
แล้วก็มาถึงบ้านเจ๊อี๊ด มองดูนาฬิกา 9 โมงกว่าเข้าไปแล้ว แสดงว่าเดินเพลินชั่วโมงกว่าเชียว...
.

.
สั่งต้มยำทะเล พิเศษ 120 บาท มีกุ้ง กั้ง ปู ฯลฯ ทุกอย่าง ซุปเด็ดมาก....ก๋วยเตี๋ยวทะเลน้ำ ก๋วยเตี๋ยวหมูสับ แห้ง และน้ำ..และเส้นหมี่ทะเล..รวม 5 ชาม..น้ำบลูเบอรี่ 3 ขวดร้อย...น้ำส้มสแปลช 2 ขวด รวมแล้วแค่ 480 บาทเท่านั้น คุ้มค่าสมราคา ชื่นใจเป็นที่สุดครับ
.
ยังเช้าอยู่ แค่สาย.... เดี๋ยวมาต่อนะครับ
.

[วุฒิ]

.
จากชุมชนริมน้ำจันทบูร เราห้อรถออกนอกเมืองผ่านอำเภอท่าใหม่ไปยัง อ่าวคุ้งกระเบน เพื่อไปยังแหล่งท่องเที่ยวที่โน่น ซึ่งผ่านอ่าวที่มีทะเลชายหาดแดดร้อนเปรี้ยงๆแล้ว เราก็ตัดสินใจ ไม่เข้า "ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชายฝั่งจันทบุรี" ตรงไปสู่....
.
"ศูนย์ศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน อ่าวคุ้งกระเบน" แทน เพราะเมื่อผ่านวงเวียน "พะยูนเล่นน้ำ" ไปไม่ไกล เห็นรถทัวร์จอดอยู่ริมทางหลายคัน นำข้าราชการ+แม่บ้านจากจังหวัดอุดรแบ่งกลุ่มสวมเสื้อสีต่างๆมาทัศนศึกษาก่อนหมดปีงบประมาณกัน อิอิ
.

.
ไปเดินเล่นป่าชายเลนในที่ร่มๆ น่าจะดี
.

.
ก็ร่มรื่นดีนะครับ
.
ระหว่างทาง มีศาลาให้นั่งพัก ทานของเล่นเป็นระยะๆ และที่น่าชื่นชมเฉกเช่นทุกแห่ง ก็คือ การปูกระดานสะพานโดยไม่ตัดต้นไม้ทิ้งอ่ะครับ
.


.
ดูป้ายในศาลาค่อยทราบว่า ที่นี่คือสะพานเดินศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน ที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยม Thailand Tourism Awards 2000 คือเมื่อซัก 18 ปีที่แล้ว และยังคงสมบูรณ์และสวยงามครับ
.
เห็นแม่ค้าที่เรียงรายทั้งด้านในและด้านนอก ก็อดชื่นใจแทนไม่ได้ว่า เส้นทางธรรมชาติที่ได้รับการดูแลอย่างดียิ่งจากเจ้าหน้าที่ ได้รับความนิยมเพียงไร
.

.
จุดหมายถัดไป คือ "จุดชมวิวเจดีย์หัวแหลม" และ "จุดชมวิวเนินนางพญา" ที่มีลานจอดรถกว้างใหญ่ มีร้านกาแฟชั้นดี และห้องน้ำ (5 บาท) อยู่บริการด้านหนึ่ง
.
ก่อนอื่น... ถึงมีรถที่สามารถไปเองได้เพราะอยู่ใกล้ๆ แต่ก็อยากอุดหนุนรถมอไซค์พ่วงข้างที่รับจ้างอยู่บริเวณนั้น ราคาแค่ไปกลับ คนละ 10 บาท (ในวันหยุดที่คนเยอะ ขากลับขึ้นคันไหนก็ได้)
.
ภาพใหญ่ในโปสเตอร์ ถ่ายย้อนหลัง มาบนบก ดูสวยอีกแบบ ต่างจากการถ่ายไปที่เจดีย์กลางทะเลซึ่งจะเล็กนิดเดียวครับ
.

.
รถพาเราลงเนินมาไม่ไกล แต่ถ้าเดินก็เหนื่อยโดยเฉพาะขากลับขึ้น...ผ่านร้านค้ามากมาย ที่วันหยุดคงมีของทะเลขายเยอะไปหมด
.
รถจอดหน้าท่าเรือฯ ทางไปสะพานแล้วจอดรอเราอยู่....
.
ป้ายบอกประวัติว่า สะพานไม้ไหว้เจดีย์กลางน้ำ คือ สะพานแห่งศรัทธา โดยนายอำเภอ ประธานสภาเทศบาลตำบล กำนันตำบล และชาวบ้าน ช่วยกันสร้างขึ้นในช่วงน้ำลดถึง 9 วัน 9 คืน โดยไม่ใช้งบของทางการเลย และในวันบวงสรวง เมื่อ 27 ตุลาคม 2560 ปรากฎว่ามีงูใหญ่มีหงอนสีทองเงินว่ายไปมาระหว่างเจดีย์ฯกับศาลเจ้าแม่ฯ นับเป็นนิมิตหมายอันดียิ่ง
.
ส่วนเจดีย์กลางน้ำ สร้างมาในสมัยก่อนประมาณ 200 ปี โดยนายทอกไม่ทราบนามสกุล สร้างขึ้นบนก้อนหินบริเวณปากอ่าวด้วยสาเหตุที่ไม่ทราบชัด เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของประชาชน และชาวเรือให้มีชีวิตปลอดภัยครับ
.


.
บรรยากาศดีมากครับ โดยฉพาะบริเวณกองหินริมน้ำ...
.

.
กราบพระส่งถึงเจดีย์เบื้องหน้า...แล้วก็เดินกลับ
.

.
แวะขึ้นรถมอไซค์พ่วงตรงท่าเทียบเรือประมง ใช้ห้องน้ำร้านอาหารที่สะอาดดี และมีอาหารสดๆจากทะเลจำหน่ายด้วย แต่ต้องผลัดเป็นเที่ยวหลังครับ
.
กลับมาที่เนินนางพญา ขึ้นไปด้านบน..
.

.
มีราวให้คล้องกุญแจตามสมัยนิยมด้วย เพื่อ...
.
เนินนางพญาแห่งนี้ที่รวมใจ คู่รักใดปรารถนารักคงมั่น ร่วมดวงจิตอธิษฐานสัญญากัน คล้องสองใจรักมั่นนิรันดร......
.
เห็นวิวถนนโค้งด้านล่างงดงามมากทีเดียวครับ
.
ท่องอ่าวคุ้งวิมาน หาดข้าวหลาว และบริเวณนั้น จนถึงเกือบบ่ายสาม รีบห้อกลับเข้าเมืองเพื่อไปร้าน ผัดไทย 100 กระทะ เพราะเค้าปิด 3-4 โมงเฉกเช่นก๋วยเตี๋ยวทะเล ร้านเจ๊อี๊ด ที่ชุมชนริมน้ำครับ
.

[วุฒิ]

.
เลี้ยวขวาตอนลงสะพานจันทนาราม (ที่มีทางลอดใต้สะพานสำหรับรถสองล้อ ปากทางชุมชนริมน้ำฯ) ผ่านถนนท่าสิงห์ไปประมาณ 500 เมตร (ไม่มีรถ คงลำบากหน่อย) เห็นป้ายทางเข้าชัดเจน เป็นประตูสู่บ้านหลังใหญ่ด้านขวา และซุ้มร้านอาหารด้านซ้าย ลานจอดรถด้านกลางกว้างขวาง...
.
เหล่าคนดังจากรายการต่างๆที่เป็นแฟนคลับมีไม่น้อย ทว่าตอนมาหลายคนต้องใจเย็นๆ เพราะที่นี่เค้าผัดกระทะละจานครับ....
.

.
ในเมนูมีผัดไทยกุ้งใหญ่ กั้งใหญ่ จานละ 250-350 บาทและอาหารตามสั่งมากมาย แต่เราขอผัดไทยแบบธรรมดาซึ่งมีหลายเมนูมาก ราคา 65 บาทโดยประมาณ ซึ่งต้องยอมรับว่า อร่อยมากจริงๆ และ เนื้อ+ผักเยอะมาก.....
.
รู้งี้สั่งเต้าหู้ทอดจานเล็ก (ยอดเยี่ยมเช่นกัน) ราคา 40 บาท แทนจานกลาง 60 บาทเป็นแน่ เพราะเยอะมาก ทานแทบไม่หมดทั้งผัดไทยเต้าหู้ชนิดเกลี้ยง 555
.
ผัดไทยทะเล ผัดไทยเกี๊ยวกรอบ และผัดไทยหมู (ของพี่ ที่บอกว่าหมูค่อนข้างแข็งและเส้นเยอะมาก) รสชาติดีมาก และทานเกือบไม่หมด แค่ 270 บาท.... Highly Recommended ครับ....
.

.
แวะเข้าที่พัก พักต่อจนเกือบ 6 โมง ก็ออกมาที่ศาลหลักเมือง...
.

.
ที่ภายในงดงามยิ่ง และบริเวณสวนหย่อมด้านหน้า มีหนังฉายแก้บนทุกวัน
.

.
และ ศาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ที่อยู่ข้างๆ เป็นรูปทรงพระมาลา... ที่ได้กราบขอพรแล้วสบายใจยิ่ง
.

.
ความที่ท่านมีเชื้อสายคนจีน จึงมีศาลเจ้า ทีตี่แป่บ้อ-ฟ้าดินและพ่อแม่ อยู่ด้านหน้า และรูปปั้นไก่ชน ในฐานะที่พระองค์ทรงอนุรักษ์ ไก่เทาทองหางขาว ให้ชาวบ้านเลี้ยง เป็นเอกลักษณ์ของสมรภูมิรบบ้านปากพิงด้วย
.

.
ถนนแยกระหว่างศาลฯทั้งสองแห่ง คือค่ายตากสิน กองพันทหารราบที่สอง ที่เราขับรถเข้าไปชม อาคารบ้านช่องที่มีความเป็นระเบียบ สะอาด งดงามยิ่งครับ
.


.
ผ่านฝูงชนและรถรามากมายก่อนไปท่าแฉลบปิดท้าย...
.
แวะเข้าไปเป็นตลาดเจริญสุข ที่ชาวบ้านจ่ายอาหารเพียบ ด้านข้างมีบ้าน สภากาแฟ ด้วย...
.

.
เฉกเช่นตลาดทั่วไป ที่มีของสดของแห้งและอาหารสารพันเยอะไปหมดครับ
.
ด้านหน้ามีป้ายแนะนำสถานที่สำคัญและของอร่อย อย่างที่ผมเคยแช๊ะใส่มือถือไว้อ่ะครับ
.

.
สุดท้ายของวันที่สอง คือไปบ้านท่าแฉลบ แวะร้านอาหารทะเลท่าแฉลบที่อยู่ตรงท่าน้ำ แต่ไม่หิวมากพอที่จะทานอาหารทะเลชุดใหญ่ ตลอดเส้นทาง มีร้านอาหารโดยเฉพาะ ประเภท ปู เยอะมาก....
.
จึงขอกลับไปตลาดน้ำพุ เพื่อทานอาหารอีสานอีกรอบ พร้อมเต้าทึง และซื้อกลับ 15 ชุด ก่อนกลับโรงแรมครับ
.
จบรีวิววันที่สองแต่เพียงเท่านี้ วันที่สามกำลังตามมาครับ
.

[วุฒิ]

.
Day 3: Chanthaburi-จันทบุรี วันที่สาม
.
(ความเดิมตอนที่แล้วอยู่ที่ลิงค์ข้างล่างนี้ครับ
.
วันแรก goo.gl/B3TfyK
.
วันที่สอง goo.gl/Jmdi65 )
.
19 กันยายน 2561
.
สวัสดีครับ
.
พักนี้ ดูเหมือนจะเก็บกดจากการไปทัวร์ต่างประเทศแล้วไม่ได้ขับรถเหมือนอย่างที่ชื่นชอบ (แต่ลดสปีดเยอะเน้อ... เมื่อก่อนเวลาขับทางไกล ใครแซง 1 คัน ต้องแซงกลับ 3 คัน 555) โดยพึ่งรถสาธารณะและสองเท้าเป็นประจำ...
.
ฉะนั้น เมื่อมีโอกาสช่วงที่ร้อนพอใช้ได้แต่มีฝนให้เย็นฉ่ำเป็นครั้งคราวในบ้านเรา ก็ถือโอกาสออกต่างจังหวัดด้วยสปีด 80-110 กม./ชม. (เกินกว่านี้ ต้องยกมือธุจำรวจที่ด่านโดยใช่เหตุ คือขอโทษแทนการทักทายและชื่นชมที่เค้าตะเบ๊ะเราแล้วโบกมือให้ผ่านเลย อิอิ) จาก...
.
ทริปแรก สุพรรณฯ-กาญจน์ฯ ในอัลบั้ม "Weekdays Travel in Thailand-เที่ยวไทยสุขสันต์ในวันธรรมดา goo.gl/q1iJzo" เมื่อ 20-21-22 สิงหาคม 2561 ถึง...
.
ทริปสอง ระยอง-จันทบุรี (ตามลิงค์ข้างต้น) เมื่อวันที่ 6-7-8 กันยายน 2561 คือทริปนี้ ที่จะบอกเล่า เรื่องวันที่สามในอัลบั้มต่อมา....
.
แล้วทริปสาม ก็ตามมา ด้วย สิงห์บุรี-ชัยนาท-อุทัยธานี และ วิเศษไชยชาญ เมืองอ่างทอง อีก 3 วัน เมื่อ 15-16-17 กันยายน สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาหลัดๆ ซึ่งจะเรียนเล่าต่อไป
.
ได้เป็นโชเฟอร์ขับรถสุดสนุก ในเส้นทางที่รถน้อยถึงน้อยมากชนิดเวลาเข้าเส้นทางหลักจากถนนคู่ขนาน ไม่ต้องเหลียวซ้ายแลขวาป้องกันรถชนรถเฉี่ยวเหมือนใน กทม. ....
.
ได้ใช้กล้องใหญ่ที่ร้างลามานานเพื่อความถนัดมือแทนการใช้กล้องคอมแพ็คและมือถือ.....ที่สำคัญ คือ กล้องใหม่โซนี่ แม้จะคมชัดกว่าของเก่าเจ้าประจำ นิค่อน D90 แต่ก็ช้ามากๆโดยเฉพาะเวลาใช้แฟลช ทว่า ใช้ไปใช้ไปก็หัดใจเย็นเป็น (แต่เวลาไปนอกขอใช้ของเดิมดีกว่า หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็น Nikon D7500 ถ้าหาที่ใหม่ให้เจ้า D90 ขวัญใจไป 55....)
.
แต่สิ่งที่ดีที่สุดของการเที่ยวไทย ก็คือ...
.
เที่ยว 3 ทริป 3 สว. พักโรงแรม 5 คืน 10 ห้อง ค่าใช้จ่ายรวมค่าน้ำมันรถ ถูกกว่าไปเมืองนอกใกล้ๆหรือไกลหน่อยอย่างใต้หวัน (goo.gl/2gL1sY) เป็นเท่า คือไม่มีค่าตั๋วเครื่องบิน....อาหารอร่อยถูกปากเต็มที่ทุกที่...สถานที่เที่ยวตื่นตารื่นรมย์..จนพอจะถือเป็นสูตรได้ว่า....
.
เที่ยวเมืองต่างๆและแหล่งท่องเที่ยวทั่วไปในไทย ต้อง วันธรรมดา-Weekdays
.
แต่ถ้าสนใจเที่ยวตลาดสารพันที่การท่องเที่ยวฯช่วยสร้างสรรค์ร่วมกับชุมชนแล้วละก็ ต้องเสาร์-อาทิตย์ และวันหยุด ซึ่งทริปที่สามก็ทำตามนั้น คือผนวกวันหยุดเสีย 2 วันเต็ม
.
ส่วนจะสนุกอย่างไร เมื่อเที่ยวตลาดสร้างสรรค์ฯที่ว่า รอแป๊บและรอดูได้จาก อัลบั้มเต็ม "จันทบุรีวันที่สาม" ที่จะตามมาเลยครับ
.


.
Day 3: Chanthaburi-จันทบุรี วันที่สาม
.
(อารัมภบทตอนนี้ อยู่ที่ลิงค์ goo.gl/LcG7E2 นี้ครับ)
.
19 กันยายน 2561
.
สวัสดีครับ
.
เราจัดทริปได้ตรงกับวันพฤหัสบดี และวันศุกร์ที่จะได้ค้างโรงแรมกัน โดยทราบว่าน่าจะเช่นเดียวกับโรงแรมอื่นๆทั่วโลก คือวันศุกร์-เสาร์ จะราคาแพงกว่าวันอื่น เพราะคนอยากเที่ยวอยากค้างในวันหยุดมีเยอะกว่า แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะครับ เพราะวันอังคาร-พุธ ก่อนหน้านั้นเกิดติดธุระเสียก่อน...
.
แต่ก็นับว่า โชคดีของเราแท้ๆ ที่วันกลับ กทม. เป็นวันเสาร์ จึงทำให้เราสามารถเที่ยวตลาดถนนคนเดินได้ถึง 2 แห่ง เพราะวันธรรมดาเค้าไม่จัดกันเนื่องจาก คนขาย มากกว่า คนซื้อ อ่ะครับ
.
หากมีเวลา ขอเรียนเชิญชมคลิปสถานที่ที่เราจะไปประเดิมในเช้าวันเสาร์ที่ 8 กันยายนของ อาจารย์เผ่าทอง ทองเจือ จากรายการ "เปิดตำนานกับเผ่าทอง" ซึ่งไปในวันธรรมดาว่า เป็นตลาดเงียบๆ ร้านค้าที่เปิดมีไม่เหลือหลอด้วยปิดไปกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ที่ลิงค์ goo.gl/kghJbh ครับ
.
ตลาดชุมชนหนองบัว-Nong Bua Walking Street หรือ "ชุมชนขนมแปลกริมคลองหนองบัว" อยู่ห่างจากตัวเมืองเพียง 10 กม.บวกลบ ขับรถแป๊บเดียวก็เจอป้ายตลอดทาง ไท่ยุ่งยากเหมือนการดูตามแผนที่เพราะง่ายๆไม่มีทางหลงเด็ดขาด สนใจดูรายละเอียดล่วงหน้าที่ goo.gl/rZERKu ของเว็บ okchanthabiri.com เค้าครับ
.

.
เพียงเข้าเขตชุมชนหนองบัว ก็มีป้ายลูกศรบอกทางไปที่จอดรถตรงสนามกีฬา ตลาดโถรัตน์ ซึ่งมีเจ้าหน้าที่ตำรวจใบหน้ายิ้มแย้มคอยต้อนรับและบอกทางอยู่ ห่างจากโรงใหญ่ของตลาดสดชุมชนหนองบัวนิดเดียว
.
ระหว่างทางเดินตามคำแนะนำของนายตำรวจผู้มีน้ำใจท่านนั้น ผ่านร้านก๋วยเป็ดแม่ทองมี และก๋วยเตี๋ยวลุงยวยไป จะเห็นตู้น้ำประปากรองให้ชาวบ้านหยอดเหรียญเติม โดยมีคำโฆษณายาวพรืดที่เพิ่งเคยเห็นและตั้งใจอ่านจนทราบว่า "วันนี้คุณดื่มน้ำดีๆพอเพียงหรือยัง" เนื่องจากโรคภัยส่วนหนึ่งของผู้คนคือ โรคขาดน้ำ เพราะดื่มน้ำน้อยไปนั่นเอง (เค้าคัดลอกมาจาก ตอนหนึ่งในหนังสือ Water For Life-น้ำดื่มในอุดมคติ ของ ศ.ดร.นพ.สมศักดิ์ วรคามิน ครับ)
.
ไปหน่อย เจอโต๊ะจำหน่าย ข้าวหยำปี๊ (อาหารชาวใต้) ข้าวคลุกกะปิ ของหนูนกที่ขายเฉพาะวันหยุด
.

.
ร้านค้าที่ประดับ งอบ แบบต่างๆข้างประตูบ้าน ให้ความรู้สึกเหมือนตอนเที่ยวเมืองเล็กๆในญี่ปุ่นบางแห่งเลยครับ
.
ร้านกระเพาะปลาน้ำแดง....เขียงไม้...กาแฟสด...หัวน้ำปลา กะปิเคยช้อน... น้ำผึ้งป่า...กุ้งแห้ง....สมกับที่บริเวณท่าเรือที่นี่ในอดีตและปัจจุบันยังคงเป็นสถานที่ขนถ่ายปลาทะเลและซื้อขายกันสดๆ
.
ข้าวตัง เฉาก๊วยนมสด...กล้วยทอด ข้าวเม่าทอด...และขนมรับประทาน เอ๊ย แดก งา ในพระไตรปืฎก ของดีเมืองสวรรคโลก ที่ใช้แป้งข้าวเหนียวปั้นรวมกับเส้นมะพร้าวแล้วคลุกงา ถวายพระในอดีตกาล....กล่องละแค่ 20 บาท รสชาติหวานมันเหมือนๆ หนุมานคลุกฝุ่น......มีห่อหมกปูขายด้วยครับ
.


.
บ้านไม้โบราณรายเรียงไปตลอด อายุอานามเป็นสิบเป็นร้อยปีขึ้นไปทั้งนั้น ซึ่งเมื่อผ่านสะพานข้ามคลองสีน้ำเงินแก่คาดเหลือง ก็เป็นชุมชนขนมแปลกฯแล้วครับ
.
แผงขาย หมึกกะตอย...ปลามะลิ...หอยเสียบ...เกาลัด....และ ภาพวาดท่าน้ำอันงดงามจับตา...
.

.
อยากทานอะไรที่แปลกทั้งชื่อและรสชาติ ดูได้จากแผนผังเลยครับว่าอยู่ที่ไหนบ้าง
.

.
ร้านแรกเป็นของสำเร็จ 3 ห่อ 100 แบบที่ไหนก็มี ทั้งท้อฟฟี่ถั่วกรอบ...เส้นจันท์ผัดปู...ข้าวตัง และ ขนมปังไส้สัปปะรด....
.
ร้านสองเข้าท่าหน่อย เป็น ข้าวหลามกะลามะพร้าวอ่อน มีทั้งถั่วดำ เผือก และแป๊ะก้วย...ขนมพื้นบ้าน ทั้งม้าฮ่อ...กลีบลำดวน สัมปันนี ละอองเกสรลำเจียก และ บอระเพ็ดแช่อิ่ม
.
ป้าขายข้าวเหนียวปิ้ง ห่อสี่เหลี่ยมน่ารักน่าทาน แต่ต้นไม้บนรถเข็นสิครับ คือ ต้นกระวาน ที่เค้านำมาใส่เนื้อแดดเดียว หมูแดดเดียวเป็นยาไทยให้ออกรสปะแล่มๆเผ็ดรุนแรงแก้โรคลม ฯลฯ...
.
ขนมจ้าง....มะพร้าวแก้ว....มันเชื่อม...หอยพอกย่าง ไม้ละ 10 บาท จานละ 20....ข้าวเหนียวต้ม...ผักพื้นบ้าน....
.
ร้านขนมพื้นบ้านขึ้นป้ายน่ากลัว.... (ขนม) ต้ม...ควย (ลิง)... (ถั่ว) แป๊บบบ.... ทำด้วยแป้งทั้งหมด...
.

.
ขนมหัวล้าน ที่เหมือนบัวลอยน้ำขิง แต่ใช้กะทิแทน และข้างในเป็นถั่วกวน.....
.
น้ำเยี่ยววัว หรือน้ำอ้อยที่เคี่ยวจนมีสีเข้มข้น ที่นี่เอามาผสมกับเฉาก๊วยและแมงลัก.... กล้วยฮิพ+ขนมจีนหม้อดิน....ขนมตะลุ่ม (แป้งหวานสีเหลืองเหมือนไส้ชั้นล่างของขนมถ้วย) ขนมตะไล (สีขาวกะทิ เค็มหวาน เหมือนขนมถ้วย) ......ฟักทองไส้ฝอยทอง ชิ้นละแค่ 40 บาท
.
ร้านเป็ดอบอ้อย หมูอบอ้อย เจ้าดัง กล่องเล็ก 50 กล่องใหญ่ 100 ครับ และ...
.
จ๊ากกก...ทุเรียนเชื่อม ตั้งโตํะเดียวกับ กุ้งหวาน
.

.
ขนมล่าเตียง ที่ใช้ไข่โรยเป็นตาราง ห่อไส้กุ้ง หมู ถั่ว แซ่บๆคล้ายไส้ขนมเบื้อง...ทำไม่ง่าย เพราะลูกมือภายในบ้านต้องทำส่งตลอดเวลา...
.
หมึกย่าง... หอยย่าง...ทอดมันพันตะไคร้...หมูตะไคร้ใบชะพลู...ไม้ละ 10 บาทรวด
.
ไพลินกรอบ น่าจะทำจากดอกอัญชัน สีฟ้าแก่สวยเชียว...ลูกชุบ...ตังเมโบราณ...กระยาสาร์ท แม่ชลูด......ใช่ก๊วย...สาคูไส้หมู.....
.

.
ปลากุเลาแหลมสิงห์....บ๊ะจ่าง ลูกละ 25 บาท ไส้มีแป๊ะก๊วยด้วย... หมูแดดเดียว....ปลาไข่...ฮ่อยจ๊อจิ๋ว ทอดมัน ชื้นละ 2 บาท....
.
ยำปลาดุกฟู ถุงละ 50 บาทเท่า กทม.เลย.....เห็ดนางฟ้า....ขนมตาล....
.

.
ริมท่าน้ำที่สวยงาม มีเด็กจากครอบครัวนักท่องเที่ยว ตะโกนทักมาจากร้านอาหารข้างๆ ก็เลยชวนมาถ่ายภาพด้วย...
.
อยากเช่าเรือท่องเที่ยวชมบรรยากาศริมคลอง เชิญติดต่อที่นี่เลย
.

[วุฒิ]

.
ภาพวาดข้างฝาได้อารมณ์บ้านๆ สวยกว่าที่ปีนัง (พูดอีกครั้งแล้ว ปีนังจะโกรธมั้ยเนี่ย อิอิ)
.
ก๋วยเตี๋ยวเจ้ลำดวน หรือก๋วยเตี๋ยวริมคลอง ที่ตอนน้ำขึ้นคงมีวิวดี....
.
ซอยเล็กๆ แค่ร้านขายขนมวิสาหกิจชุมชนเยอะเลย...
.

.
อาเฮีย ขี่จักยานเอาเป็ดอบอ้อยมาส่ง กลัวไม่พอขาย...
.
ดูบ้านพลอยบุญ สิครับ พะยี่ห้อ ไม่รวยแต่อยู่สบาย ตรงป้ายชื่อร้านเลย แต่เข้าใจว่าขายก๋วยเตี๋ยวครับ
.
ร้านกาแฟนมยาน...แปลว่าอะไรหว่า...สงสัยใส่นมข้นเยอะ อิอิ
.
ข้าวเหนียวหมู ห่อหมกย่าง และ ป้ายบอกทางหน้าร้านที่ยังไม่เปิด...อือม์ ยังหาข้าวเหนียวหัวหงอก (ขายจนแก่ หรือย้อมผมสีขาว) ไม่เจอ น่าจะลืมติดป้ายมั้ง
.

.
ไปอีกด้าน ตรงบ้านหัวมุม ของคุณยายในภาพ ที่เป็นร้านขายของหลายอย่างทั้งรับมาและผลิตเอง อาทิ กุ้งแห้ง ที่อร่อยมาก เพราะตาก 3 แดดแล้วเคาะเอาเปลือกออก....ถ่ายป้ายแล้ว ขอถ่ายภาพคุณยายตัวจริงเลย..มีข้าวหมากโบราณขายด้วย
.
ทอดมันย่างใบจากแค่ห่อละ 10 บาท...เอ้อ..คุณครูกล้วยครับ ผมว่าคุณครูตัวจริง สวยกว่าในป้ายผ้าใบเยอะนะฮับ
.
หอยครก...มะพร้าวอบน้ำผึ้ง (เหมือนมะพร้าวแก้ว)...ข้าวเกรียบอ่อนไส้มะพร้าว....ลูกจากลอยแก้ว.......ขนมตังก๊วยแม่เจริญ...ไอติมโบราณ....ทองม้วนสดน้ำตาลอ้อย ยายขัน...ขนมรังผึ้งสูตรโบราณเจ๊เปี๊ยก และ มันทิพย์ เจ๊แต๋ว....
.

.
หอยจ๊อ ปู่กะย่า (ตกลงเรียก ฮ่อยจ๊อ หรือ หอยจ๊อ เอ่ย)...ปลากระพงทุบ 3 รส...
.
เครื่องจักสานและภาชนะต่างๆ....ร้านอาหารตามสั่งแม่จวน....ไอติมกะทิหม้อดิน....เต้าหู้ทอด....ขนมถ้วยตะไลน้ำอ้อย ของเจ๊เยาว์ ติดป้ายว่า ข้าวโม่เองจร้า...
.

.
ขนมติดคอ ขนมควยลิง มีคุณยายนั่งปั้นแป้งต้มอยู่ข้างๆ....หมี่กรอบหลากสีสัน....ก๋วยเตี๋ยวผัดไทยน้ำกุ้ง ของ ยายผึ้ง....
.
ป้ายประชาสัมพันธ์...และ โคักที่แช่เย็นเป็นวุ้น...
.

.
กล้วยโมเลน หรือกล้วยทอดอินโดเนเซีย ที่ผสมแป้งบดเป็นแผ่นๆแล้วม้วน.....เปียกปูนสด....น้ำอ้อยป่น....ขนมครกข้าวไร้ซ์เบอรี่....บ้าบิ่นชาโคล สีดำ....
.

.
หอยเสียบดองน้ำปลา...ก๋วยเตี๋ยวเส้นจันท์ผัดปูสดๆใส่กล่อง....ไข่ทรงเครื่อง....มะพร้าวคั่ว...
.
ร้านไอสครีมหลากสี....ข้าวหมก...ปลาหมึกฝอย....เส้นปลาทาโร่....มะพร้าวอ่อนเปลือย....
.
เด็กขายเครื่องดื่มต่างๆ หน้าบ้านโบราณที่เก็บข้าวของเยอะเลย....
.

.
ทางเข้าอีกด้านหนึ่ง และนักท่องเที่ยวจากจังหวัดต่างๆ โดยสอง สว.ถือโอกาสเลียนแบบ อิอิ
.

.
บ้านโฮมสเตย์ที่สร้างเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้ติดแอร์ ต้องรอสักพัก ทราบว่าราคาคืนละแค่ 350 บาทครับ....
.
ผ่านร้านไอสครีมอีกรอบ มีรูปถ่ายนักท่องเที่ยวทำเป็นโปสการ์ดห้อยหน้าร้าน ไอเดียเก๋ดี
.

.
กลับมาที่สี่แยก ถ่ายภาพกับ ศิลปะศิละเปรอะ หลายแห่ง สวยดี...
.

.
ร้าน Srivarn โดย สุโขพาณิชย์ หรือ บ้านครูน้อง เปิดแล้วครับ มีหมวกสานจำหน่ายสมทบทุนช่วยเหลือเด็กออทีสติกด้วย ใบละแค่ 250 บาท...ในร้านมี ขนมขี้มอด กล้วยฉาบคุณแจ๋วรสชีส และภาชนะแบบต่างๆขายด้วย
.

.
ร้านหม้อแกงทุเรียน...สังขยามะพร้าวอ่อน...ข้าวหลามทุเรียน...ส้มโอ...เมี่ยงคำ...ถั่วกวน ฯลฯ
.

.
ได้เวลากลับแล้วครับ ผ่านทางเก่า มีร้านขายไก่ที่ต้องโทรสั่งก่อนด้วย....
.
มาถึงสนามกีฬาโถรัตน์ ที่มีลานจอดรถและเส้นทางออกไปถนนใหญ่...
.
สนใจเรียนเชิญที่ชุมชน วันเสาร์-อาทิตย์ ซักราวๆเที่ยงกำลังดี อย่าให้เช้าไปเหมือนเราครับ
.
ไปกันครับ ไปกันอีกตลาดและแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆ....รอแป๊บครับ
.

[วุฒิ]

.
มีรถก็ดีไปอย่างนะครับ เพราะจากชุมชนหนองบัวที่มีตลาดเสาร์-อาทิตย์แล้ว เราก็ไปต่อที่อีกตลาด คือ ตลาดย้อนยุค ชื่อ ตลาดทุบหม้อ อยู่ห่างออกไปทาง ท่าแฉลบ (ที่เราขับผ่านเมื่อคืน) เพียงสิบกิโลเมตรบวกลบเท่านั้น
.
นานๆขับรถแบบวิ่งฉิวที รู้สึกมันส์มาก ไม่เหมือนตอนอยู่ใน กทม. ที่ใช้รถด้วยความจำเป็นส่วนใหญ่.... ถ้าต้องไปหลายที่ ก็จะอาศัยแท๊กซี่เป็นหลัก โดยเฉพาะเวลามีเพื่อนหรือญาติจากเมืองนอกมา ซึ่งต้องไปวัดพระแก้ว วัดอรุณฯ วัดโพธิ์เอย ภัตตาคารดังๆเอย ตลาดนัดจตุจักรเอย และ สถานนวดแผนโบราณดีๆหรือเด็ดๆเอย แท๊กซี่จะทำให้เราเที่ยวได้เยอะสมใจ ด้วยแต่ละแห่งหาที่จอดรถใกล้ๆไม่ได้เลย
.
เรานั่งแท๊กซี่บ่อย (เพื่อต่อรถไฟฟ้า) ซึ่งคนขับส่วนใหญ่ พอเห็นบุคลิกและได้ฟังการพูดจาของเรา (แบบคนแก่ใจดี อิอิ) ก็มักจะสุภาพ อัธยาศัยงามเวลาชวนคุยด้วยเสมอ.... แต่ก็มีส่วนหนึ่ง ที่ม่ายหวาย จนเราต้องแกล้งยกมือถือคุยกับเครื่องเปล่าๆและยกนิ้วชี้จ่อปากมองเค้า เพื่อไม่ให้เค้าพูด อิอิ....
.
ในกรณีที่พอทนฟังได้ ก็หยวนๆไป.. โดยเฉพาะประเภท Larger than life-ทำตัวใหญ่เกินเก่งเหลือ ที่เอาแต่วิพากษ์วิจารณ์ แก้ปัญหาบ้านเมืองและสังคมได้สารพัด แต่ทำไมถึงมาขับแท๊กซี่อยู่ก็ไม่ทราบ สงสัยที่บ้านมีแต่ฝาหม้อ เลยดูตัวเองไม่ชัดเหมือนกระจกเงา 555.......
.
หรืออีกประเภท มีเฟอร์นิเจอร์นิดหน่อย และใช้มือถือ/ฮ็อตไลน์ โทรโน่นนี่ตลอด เพื่อพยายามอวดทางอ้อมหรือทางตรงว่า เป็นรถตัวเองไม่ได้เช่า ด้วยน้ำเสียงหยิ่งทะนงเล็กๆ...แบบนี้ ทนได้หรือไม่ไกลก็ทนไป แต่ถ้าไม่ ก็เปลี่ยนรถง่ายๆ พอๆกับขึ้นรถแล้วเจอในรถและตัวคนขับสกปรก/หยาบกระด้าง อ่ะครับ
.
แต่เราก็ใช้แท๊กซี่บ่อยนะครับ โดยเฉพาะเวลากลับจากสุวรรณภูมิ เวลาขึ้นชั้น 4 ลากสัมภาระข้ามมาที่จุดแท๊กซี่จอดรอ...ได้เห็นคนกระวีกระวาดมารอรับ ครั้นพอทราบว่าเราจะไปไม่ไกล (แค่ไม่ถึง 200 บาทจากสนามบิน) ก็ปัดให้คันอื่นเสีย...
.
ที่น่าขันก็คือ คนใหม่ที่มารับเรา ไม่เคยสนใจเลยว่าเราจะไปใกล้ไกล ขอแค่ได้ไปก็พอ ซึ่งถึงที่เราจะทิปให้พอๆกับค่าบริการที่หากเราต่อแถวรอแท๊กซี่ทางการเสมอ ยิ่งถ้ากุลีกุจอช่วยยกสัมภาระขึ้นลงละก็ ไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่า คุ้มค่ากว่าคันที่รอไปไกลๆเสมอ..
.
เรื่องนี้ ทำให้อดคิดถึงอดีตไม่ได้ ที่คนจีนขับแท๊กซี่จากปากน้ำคนหนึ่ง วิ่งหาผู้โดยสารตลอด แบบโง่+ขยัน โดยไม่จอดรอหน้าโรงแรม โรงหนัง เหมือนแท๊กซี่คันอื่นๆที่ ฉลาด+ขี้เกียจ (เหมือนทฤษฎี Salesmanship เลย หุหุ) ผู้หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ปี ก็กลายเป็นเจ้าของบริษัทไฟแนนซ์ไป ซึ่งหากไม่เจอสภาพการณ์ Larger than life-ทำตัวใหญ่เกินเก่งเกิน (ไปไหนมาไหน ต้องมีเลขาสาวสวยประกบ หรือมีตากล้องกดแช๊ะเป็นร้อยรูป เพื่อลง นสพ.ที่ตัวเองสปอนเซอร์) จนได้ฉายาว่า "มังกรทะยานฟ้าผู้ไม่ประมาณตัวเอง" ละก็ คงไม่ต้องสารพัดคดีจนติดและตายในเรือนจำเป็นแน่
.
เล่าเสียตั้งยาว แหะ แหะ เพื่อจะเตือนตนว่า จะขับรถไปได้อีกซักกี่มะน้อยปี (เหมือนไปเมืองนอก) เพราะสังขารเป็นชองไม่เที่ยงจริงๆ ว่าแต่ตอนนี้....
.
ไปเที่ยวตลาดกันดีกว่านะครับ
.
.
.
.
ปล. วงจรชีวิตของเซลล์แมน มีดังนี้ครับ
.
ขั้น 1. โง่+ขยัน ใหม่ๆไม่รู้อะไร ก็ทำงานเยอะ ผิดๆถูกๆ และเรียนรู้ไปด้วย จนเข้า...
.
ขั้น 2. ฉลาด+ขยัน เป็นช่วงรุ่งเรือง เงินทองไหลมาเทมา จนถึง...
.
ขั้น 3. ฉลาด+ขี้เกียจ เก่งขึ้นและชั้นเชิงเยอะ ทำตัวว่ารู้อะไรควรไม่ควรและช่างเลือก จนพลาดโอกาสดีๆไปมากมาย แล้วสุดท้ายก็...
.
ขั้น 4. โง่+ขี้เกียจ กู่ไม่กลับ เจอเมื่อไหร่ก็มีแต่ย่ำแย่ลง แต่ถึงกระนั้น ก็วางตัวว่า เขี้ยวจัด หรือ เคยเขี้ยวจัด กระทั่งฟันฟางหักหมดอ่ะครับ
.


.
ตลาดทุบหม้อ ตั้งอยู่ในวัดพลับบางกะจะ ตำบลบางกะจะ อำเภอเมือง จันทบรี ที่มีป้ายบอกทางไปตลอดเส้นทางสู่ ท่าแฉลบ แม้กระทั่งตอนเลี้ยวขวาแยกเข้าไปจากถนนใหญ่....... ทว่า ตรงประตูทางเข้าวัด กลับไม่มีป้ายบอก ทำให้เราขับเลยไป จนเมื่อถามตำรวจที่ยืนอยู่ข้างๆ ค่อยทราบว่าเลยประตูทางเข้ามาแล้ว..
.
แหะ แหะ..โชดดีนะครับ ที่เจอคุณพี่ตำรวจ ซึ่งบอกเราว่า มายืนรอต้อนรับ คณะของท่านรัฐมนตรีการท่องเที่ยวฯ (ฯพณฯ วีระศักดิ์ โค้วสุรัตน์) และคณะพร้อมผู้สื่อข่าวที่กำลังจะมาเยี่ยม ไม่งั้นขับเลยไม่เจอใครไปอีกไกลเลยครับ
.
ข้างในวัดพลับนี้ มีพระปรางค์อยู่ด้านหลังสูงประมาณ 20 เมตร สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2441 ปฎิสังขรณ์เมื่อปี พ.ศ.2481 และอีกครั้งเมื่อปี พ.ศ.2550
.

.
ตรงไปจากวัดเป็นลานกว้างใหญ่ มีศาลาสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา ของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช มีหนุ่มสาวสวมเสื้อยืดสีเทาของการท่องเที่ยวฯว่า "เมืองรองฟอรั่ม" อยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งก็คือคณะของท่าน รมต.ที่มาก่อนครับ
.
อ้อ....ตลาดทุบหม้อ ไม่ใช่สถานที่ที่พระองค์ทรงทุบหม้อข้าวหม้อแกงก่อนจะตีเมืองจันท์คืนจากพม่า...."เราจะตีเมืองจันทบุรีในค่ำวันนี้ เมื่อกองทัพหุงข้าวเสร็จแล้ว ทั้งนายไพร่ให้เททิ้งอาหารที่เหลือและต่อยหม้อเสียให้หมด หมายไปกินข้าวเช้าด้วยกันที่ในเมืองเอาพรุ่งนี้ ถ้าตีเอาเมืองไม่ได้ในค่ำวันนี้ ก็จะให้ได้ตายเสียด้วยกันให้หมดทีเดียว"... นะครับ ที่นี่เป็นเพียงสถานที่พักกรีฑาทัพก่อนหน้านั้นเท่านั้น
.
ข้างๆมีชาวบ้านแต่งกายป็น "ท่านขุน ทหารเอกพระเจ้าตากฯ" จำหน่ายเครื่องถวายของไหว้ต่างๆ และให้ถ่ายรูปด้วย ขอบคุณมากๆครับ
.
ไปกันครับ ไปพักทัพ อิ่มท้อง กันเหมือนเหล่าทหารยุคกระโน้น...
.


.
อีกเพียง 12 ก้าว ก็ถึงค่ายอันเป็นตลาดทุบหม้อแล้วครับ มีจุดให้ถ่ายภาพตามสมัยนิยมมากมาย....
.

.
และนี่คือภาพส่วนหนึ่ง จาก "ภาพถ่าย มองบางกะจะผ่านเลนส์" ตรงด้านหน้าครับ
.

.
ตำนานของตลาดทุบหม้อมีเป็นป้ายอธิบายว่า...
.
ณ วันเสาร์ที่ ๓ มกราคม พ.ศ.๒๓๐๙ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งอิสรียศเป็นพระยาวชิรปราการ เห็นว่าจะเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่า จึงได้รวบรวมไพร่พลประมาณ ๕๐๐ คน ตีฝ่าวงล้อมพม่า ออกจากกรุงศรีอยุธยาทางค่ายวัดพิชัย ผ่านจังหวัดต่างๆ คือ นครนายก ปราจีนบุรี ฉะเชิงเทรา ชลบุรี และจันทบุรี โดยตั้งพักทัพรวบรวมไพร่พลที่บ้านบางกะจะหัวแหวน หรือบ้านบางกะจะในปัจจุบัน ซึ่งเป็นชุมชนชาวจีนที่ใหญ่มากในภาคตะวันออก
.
และเมื่อวันเสาร์ที่ ๑๔ มิถุนายน พ.ศ.๒๓๑๐ ได้กระทำพิธีทางศาสนา ให้กำลังพลที่วัดพลับบางกะจะ โดยนำน้ำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์มาทำเป็นน้ำพระพุทธมนต์ โดยเจ้าอาวาสวัดพลับประพรมน้ำพระพุทธมนต์ ให้กำลังพล พร้อมแจกพระยอดธงเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ พร้อมกันนั้น พระยาวชิรปราการหรือพระยาตาก ยังออกคำสั่งยุทธการ ตีเมืองจันท์ สรุปใจความสำคัญว่า
.
"เมื่อทหารทุกคนกินอาหารมื้อเย็นอิ่มเรียบร้อยแล้วให้เทอาหารที่เหลือทิ้งให้หมด หม้อข้าวและอุปกรณ์หุงหาอาหารให้ทุบทำลายให้หมดสิ้น เช้ามืดพรุ่งนี้เราจะเข้าตีเมืองจันทบุรี แล้วไปกินอาหารในเมืองจันทบุรี ถ้าตีเมืองจันทบุรีไม่ได้ ก็ให้อดตายกันทั้งกองทัพ ทั้งนายทั้งพล"
.
ซึ่งเป็นคำสั่งยุทธการประวัติศาสตร์โลก และเมื่อเวลาเช้ามืดของวันอาทิตย์ที่ ๑๕ มิถุนายน พ.ศ.๒๓๑๐ เวลา ๐๓.๐๓ น. กองทัพพระเจ้าตากเข้าโจมตีเมืองจันทบุรีทุกด้าน จนเมืองจันทบุรีแตก และยึดเมืองจันทบุรีได้ตอนเช้าวันที่ ๑๕ มิถุนายน พ.ศ.๒๓๑๐
.
กำลังพลทุกนายได้ไปกินข้าวเช้าในเมืองจันทบุรี ไม่อดตาย และนี่เป็นที่มาของ "ตลาดทุบหม้อข้าว" (วัดพลับบางกะจะ)
.

.
ตลาดย้อนยุคขนาดเล็กถึงย่อมนี้ มีร้านค้าอยู่ประมาณ 40 ร้าน เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในชุมชน และจัดสรรพื้นที่ให้ชาวบ้านมีสถานที่นำสินค้าคุณภาพดีมาจำหน่ายเป็นการสร้างอาชีพและรายได้ยั่งยืนคืนสู่ชุมชน เหล่าพ่อค้าแม่ขายจึงแต่งกายย้อนยุคเป็นออเจ้า พี่หมื่น แบบละครเรื่องบุพเพสันนิวาส และเว้าภาษาโบราณ เจ้าค่ะ ขอรับ กันเลย
.
มีทั้งสินค้าพื้นเมือง สินค้าแฮนด์เมด อาหารพื้นเมือง ขนมไทยโบราณ ขนมโบราณ ผัก-ผลไม้สด ๆ จากสวน ฯลฯ นอกจากนี้ก็ยังมีการแสดงพื้นบ้านให้ได้ชมกันด้วย
.
แต่พวงกุญแจหมอนทองแท้ประจำท้องถิ่นที่ใช้หลานเหลนทุเรียนจริงๆ พวงละ 35 สามพวง 100 นี่ดูสวยดี แต่คงใส่กระเป๋ากางเกงไม่ได้ เพราะหนามเต็ม เหอเหอ
.
ขนมเบื้องญวนป้าแป้ด ได้ทำเลหน้าประตูเลย
.

.
ขนมจากกลิ่นทุเรียน ของบ้านสกุลรัตน์....ภูมิปัญญาพื้นถิ่นสานกระเป๋าเป็น "กระป่อม" มีครูแป๊ะ (อาจารย์ปธาร เอมะนาวิน) มานั่งสอนด้วย.....
.
พระเครื่องยอดธง ก็มีร้านให้เช่า....ข้าวเกรียบงา ข้าวเกรียบว่าว ขนมไข่ หาทานไม่ได้ง่ายๆนะครับเดี๋ยวนี้....ขนมอาลัวหัวจุก กระยาสาร์ท แคบหมู.....ข้าวแกง...น้ำดื่มหวานแบบไทยๆ....ส้มตำข้าวตอก น้ำกพทิทุเรียน เจ๊นิดเจ้าเก่า (ที่เราอุกหนุน จนอิ่มภายหลัง)
.

.
ก๋วยเตี๋ยวผัดน้ำกุ้ง หรือผัดยายลั้ง เจ้าดังของย่านนี้ โดย น้าวันดี ที่ใครมาห้ามพลาด (แต่เราอิ่มก่อน อิอิ) .....หอยครก หมูสร่ง (ไม่ใช่ หมูโสร่ง) ของ บ้านนนชนันกร.....อาหารอีสานสารพัดและของหวานต่างๆ....ข้าวโพดย่าง กล้วยทับ ถั่วสมุนไพร น้ำมะพร้าว....ปลาหวานย่าง ข้าวเหนียวปิ้ง หมูปิ้ง ทอดมันย่าง.....ขนมใส่ไส้ ขนมฟักทอง ขนมจ้าง ขนมเทียนแก้ว เปียกปูนใบเตยหอม ฝอยทอง หมี่กรอบ.... น้ำพริกเผา กล้วยฉาบ ขนุนทอด สละสุมาลี.....ขนมต้ม ข้างเกรียบน้ำจิ้ม ข้าวเกรียบอ่อน ทุเรียนกวน..... ข้าวหมาก ตัวดูดเย็นเจี๊ยบ....
.

.
โกก๊วย (ขนมหัวผักกาด)....ทะเลปิ้งย่าง....หมูต้มถ้ว หมูชะมวง ทอดมัน หอยจ๋า....ขนมเปี๊ยไส้ถั่วทุเรียนเชื่อม....ขนมจีนถาด ส้มตำ....
.
มีแคร่ให้นั่งทานอาหารตามจุดต่างๆริมทางเดิน ระหว่างทางเดิน....
.

[วุฒิ]

.
อาหารและภาชนะน่ารักผุดๆ ข้าวเหนียวมีดอกกล้วยไม้บนห่อด้วย ...ทานง่ายๆแบบไทยแท้ ไม่ถึง 200 บาท บวกส้มโอ ขนมต้ม ที่ซื้อมาเมื่อวาน อีกนิดหน่อย...แซ่บมาก โดยเฉพาะลาบน้ำตกและส้มตำครับ
.

.
ทานไป นั่งฟังไกด์บรรยายตำนานความเป็นมาต่างๆให้คณะการท่องเที่ยวฯฟังด้วยความชื่นมื่น
.
นักดาบคนขายผลไม้ถูกเมียใช้ให้มาปอกฝรั่ง 5555.....
.
แล้วก็ถึงศาลาเรือยาวที่เข้าเก็บเรือยาวต่างๆ ภายในมีเรือ “หม่อมหัวเขียว” เรือที่ได้รับพระราชทานนาม จากรัชกาลที่ 5 เรือแห่งความภาคภูมิใจของชาวบ้านบางกะจะ และชาวจันทบุรี ที่ไม่เคยแข่งแพ้ใครแม้จะต่อให้ครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม ตัวเรือมีอายุ 161 ปี
.

.
ภาพ "บางกะจะยิ้ม" ริมฝา ให้ความรู้สึกสดชื่นแบบไทยๆที่งดงามมาก
.

.
ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวในบริเวณนี้ ที่สามารถยืมจักรยานขี่ท่องได้..... หาความสุขแบบง่ายๆที่นี่ทั้งวันได้เลยครับ
.

.
ไปกันต่อที่อำเภอประแสร์ที่เราเคยมาหลายรอบแล้ว แต่ที่ทุ่งโปรงทอง ปากน้ำประแสร์ยังไม่เคยไป
.
เลี้ยวซ้ายจากปากทางไปหน่อยตรงบริเวณ "ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก" ที่มีป้าย "ชมหิ่งห้อยทุ่งโปรงทอง"ได้เลยครับ
.

.
ข้างในมีลานจอดรถกว้างใหญ่ แล้วเช่าจักรยานยนต์พ่วงเข้าไป ไปกลับคนละ 10 บาท หรือจะเดินเอาก็ไม่ไกลครับ วันนี้มีนักเรียนมาทัศนศึกษาตรึม
.
ถึงปากทางป่าชายเลน มีเรือล่องธรรมชาติ คนละ 50 บาท หรือเหมา 300 บาท ก็ได้ครับ
.

.
ด้านในมีศาลเจ้าพ่อแสมผู้ ที่เป็นจุดเริ่มทุ่งโปรงทองจากอีกด้าน...ไปด้านนี้จะถึงทุ่งฯก่อน ศาลเจ้าทีหลังครับ
.
ข้ามสะพานไปก็เป็นสะพานป่าชายเลนแล้วครับ...มีศาลานั่งพักผ่อนก่อนถึงทุ่งโปรงทองด้วย
.

.
แล้วก็มาถึง บริเวณท้องทุ่งกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ซึ่งหากแดดจ้าๆจะเห็นเป็นสีทองมลังเมลืองทีเดียว ...เห็นแล้วอดฮัมเพลง "ทุ่งเอ๋ย ทุ่งโปรงทอง เห็นข้าวออกรวงน่ามอง
ดุจแสงทองสีแห่งศรัทธา พี่มาได้ยล นฤมลนวลน้องบ้านนา ถึงจะสวยตามประสา ก็โสภาเหนือกว่านางใด...."
.
น่าจะร้องต่อเนอะ ถ้าพี่สาวไม่มาขัดเสียก่อนว่า "เฮ่ย เฮ่ย คนละเพลง นั่นมัน ทุ่งรวงทอง ของชรินทร์เค้า..." ชิช่ะ แก่ประมาณกันเลย
.
ที่นี่ เป็นหนึ่งใน Surprise Rayong ระดับ Remarkable มีชื่อเป็นภาษางกฤษอีกแบบว่า Toong Prong Tong Golden Mangrove Field ครับ พร้อมสาธยายว่า
.
"ทุ่งต้นโปรงสีทองเหลืองอร่าม ทอดยาวด้วยทางเดินสะพานไม้กว่า 1 กิโลเมตร แหล่งธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ จะมีพลังที่สุดแสนบริสุทธิ์ปกคลุมอยู่กับมวลความบริสุทธิ์ ของพลังงานธรรมชาติ ป่าชายเลนที่ผ่านเกณฑ์ประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติ จำนวนป่าสีทองมหาศาลที่จะช่วยเติมเต็มพลังกับร่างกาย จิตใจและความคิด"
.
อือม์...บริสุทธิ์จริงๆครับ ขนาดป้ายเล็กๆยังว่าซะบริสุทธิ์แล้วบริสุทธิ์อีกเลยนิครับ
.

.
ใครๆอื่นกดแช๊ะกันสนุกสนาน เราก็เอามั่ง 555
.

.
เดินต่อไปจนถึงศาลเจ้าแสมผู้....
.
ศาลเจ้านี้ เดิมเป็นศาลไม้เสาต้นเดียว แต่ที่เห็นในปัจจุบันสร้างโดยนายปรีชา ใคร่...เอ๊ย ปรีชา อุตส่าห์ ผู้บนบานศาลเจ้าขอให้ออกเรือแล้วได้ปลาจำนวนมาก เมื่อสำเร็จสมความมุ่งมาตรปรารถนาจึงสร้างศาลแก้บน และสะพานปูนซิเมนต์ ให้เป็นท่าเทียบเรือเวลาผู้คนมากราบไหว้สักการะ
.
กระทั่งลุงชโลม วงศ์ทับทิม อายุ 70 ปีเล่าว่า ปี พ.ศ. 2509 นายชู พิรุญจิต เคยเห็นเจ้าพ่อแสมผู้ ลักษณะเป็นคนจีน รูปร่างใหญ่ ผิวดำ สวมเสื้อกุยเอ๋ง (กุยเฮง) กางเกงขาก๊วย สวมงอบกุ๊บโล่ย ผมสั้นเกรียน ซึ่งตอนนั้นลุงชโลม อายุแค่ 14-15 ปี จึงไม่เชื่อ จนต่อมาได้เห็นเจ้าพ่อเองกับตา จึงทำให้ศรัทธาว่ามีจริง บริจาคเงินพร้อมชาวชุมชนบูรณะซ่อมแซมตกแต่งศาลขึ้นมาให้สวยงาม
.

.
ข้างหน้าเป็นทางเข้าอีกด้านหนึ่ง....
.

.
ย้อนกลับทางเดิม นั่งรถจักรยานยนต์พ่วงกลับ โดยไม่ได้ทาน ตำทุ่งโปรงทอง ที่ลานจอดรถ เพราะยังอิ่มอยู่...เดี๋ยวมาอีกทีครับ ใกล้แค่เนี้ย
.


.
ปากน้ำประแสร์ ยังมีที่ที่ควรจะไปแต่เราไม่ได้ไป (เพราะไปมาแล้วหลายปีก่อน) จึงขอขับรถต่อไปยัง ตลาดยมจินดา ที่ระยอง ซึ่งเรามาวันแรก เพื่อร่วมรายการถนนคนเดินเสาร์-อาทิตย์ที่นั่น แต่.....
.
เผอิญฝนตกอหิวาห์ใหญ่ จนแทบมองไม่เห็นทาง จึงขอวิ่งรวดเดียวกลับ กทม. เพื่อไปใหม่วันหลังแบบไปเช้ากลับเย็นชนิดขนของทานเป็นการเฉพาะครับ อิอิ
.
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ เดี๋ยวว่าด้วยเรื่องเที่ยวไทย สิงห์บุรี-ชัยนาท-อุทัยธานี-วิเศษไชยชาญ ต่อ เร็วๆนี้ครับ
.