Taiwan ใต้หวัน : ฉันรักเธอ.. เผลอๆนึกว่าเที่ยวอยู่ญี่ปุ่น

[วุฒิ]

กระทู้ก่อนเดินทาง คลิกอ่านได้ที่นี่ครับ





สวัสดีครับ

กลับมาแล้วครับ.....แหะ แหะ แค่ลงเครื่องที่ สุวรรณภูมิ ออกมารอ แท๊กซี่ ที่ ชั้น 4 นอกอาคาร ลมร้อน ก็พัดผ่านให้รู้สึกเวียนศีรษะ..แหม่...ทำมั้ย ถึงต้องมาเจอบรรยากาศอย่างนี้ด้วยนะ ทั้งๆที่ 10 กว่าวันก่อนที่แล้ว ยังรู้สึก ชิลล์ๆ จนแทบไม่รู้จักว่า ไอร้อน ความเหนียวชื้น คืออะไร? เป็นอย่างไร? แท้ๆ....

รู้งี้ อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ก็ดี

ขึ้นแท๊กซี่ได้ บ่นแรงๆว่า ทำไมร้อนนักร้อนหนา? โชเฟอร์หนุ่มเร่ง แอร์ สุดสปีด แล้วก็เปรยว่า "ก็อย่างนี้แหละครับ ร้อนทั้งอากาศ และ ร้อนทั้ง เรื่องบ้านเรื่องเมือง..."

อ้าว....อุตส่าห์หลบเลี่ยงไปหลายวัน มาถึงก็จะให้กลับสู่ ความเครียด อีกแล้วหรือ....


รู้งี้ อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ก็ดี


ใช่ครับ ไตเติ้ลข้างบน บอกไม่ผิดหรอกครับ...เพราะ ใต้หวัน โดยเฉพาะตั้งแต่วันที่ 3 ที่อยู่ที่นั่น เผลอใจเมื่อไหร่ เป็นนึกว่าอยู่ใน ญี่ปุ่น จริงๆครับ เพราะ...

รูปแบบบ้านเรือน อาคารร้านค้า ในแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ รับอิทธิพลของ ญี่ปุ่น มาเต็มๆ แถมยัง คล้อยตาม จี้ติด อย่าง จดจ่อ ไม่ยอมให้ เลือนหาย ไปตามกาลเวลาอีกด้วย

ผู้คน แม้จะมีความเป็น จีน อยู่บ้าง แต่ก็ผสมผสาน วัฒนธรรม ของ ญี่ปุ่น เข้ามาเป็นครึ่งค่อน คือ ใจเย็น สุภาพ มีน้ำใจ มีระเบียบวินัย จนทำให้ รู้สึกดี ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น

แหล่งท่องเที่ยวละลานตา หนาแน่นไปแทบทุกพื้นที่ จน เที่ยวยังไงก็ไม่หมด ไม่ครบ ไม่พอ และที่สำคัญ...

ใต้หวัน.... โรแมนติก มากครับ.... 浪漫 - ลั่นหมั่น - โรมานซ์ มากๆ.... 罗漫蒂克-หลัวหมั่นตีเขอ- โรแมนติก จริงๆ..ที่น่่าจะเป็นเมืองที่เหมาะแค่ คู่รักคู่รส คู่ฮันนิมูน หรือ แม้แต่ แม้กระทั่งว่า ถ้าลองมา เดี่ยวๆ ที่ ใต้หวัน ละก็ โอกาสที่จะเกิด บุพเพสันนิวาส มีไม่น้อยเลย....

อารมณ์ ความรู้สึก อย่างที่ว่านี้ มีเกิดขึ้นเป็นระลอกๆ ค่อยๆแทรกซึมเข้าไปใน ใจ กาย ของเราโดยไม่รู้ตัว จนทำให้อดเผลอไผล มี อารมณ์ร่วม ไปด้วยไม่ได้ เหมือนอย่างนี้ครับ..



ใจเย็นๆนะครับ

แล้วจะค่อยๆ บอกเล่า ค่อยๆท้าวความนัย ให้ฟัง....

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่ดูแล บ้านของเรา เป็นอย่างดี ด้วยครับ

[วุฒิ]

นายโจ เช็คอากาศที่ ไต้หวัน มาก่อนว่า ช่วงที่เราอยู่ (27 เมษายน-8 พฤษภาคม) ประมาณ 25 องศา..... อาเหล่าอึ้ม ก็เลยเตรียมสัมภาระซะ 2 กระเป๋าใหญ่ เกือบ 50 กก. ให้ เด็กฝรั่ง ที่เห็น อดเกิดอาการ งง เบลอ อย่างที่เห็นไม่ได้ เพราะเค้ามากับพ่อแม่และน้อง 4 คน อยู่เมืองไทยตั้ง 3 เดือน ยังไม่ต้องหอบหิ้วมากมายเหมือนเราเลยอ่ะครับ.... ส่วน คุณแม่ ก็ต้องปลอบลูกสาวที่ มึน ไม่แพ้กัน ทำนองว่า "It's alright, they are going for 12 days, you know -เห็นใจเค้าเถิดน้า เค้าไปตั้ง 12 วันแน่ะ...ขึขึ"

เอ....เสียง หยอดท้าย นี่ ไม่ค่อยเป็นมงคลกับ คุณนาย เลยนะครับ ฮ่า ฮ่า

แต่ ฝรั่ง จาก โอไฮโอ คนนี้สิครับ แซวเราตลอดช่วงที่ เข้าคิวรอเช็คอิน เพราะเค้ามาอยู่เมืองไทย 6 เดือน ก็มีข้าวของ น้อยกว่าเรา เหมือนกัน...ทักทายพูดคุยกัน ได้ทราบว่าชื่อ นาธาน ผมก็เลยได้จังหวะสวนกลับว่า "มิน่า...ถึงพูดจาเหลวไหลไม่น่าเชื่อถือ" ซึ่ง นาธาน เอง ก็ยิ้มแหยๆ ตระหนักดี ยอมรับแบบกล้ำกลืนเล็กๆว่า "I know, I'd better change my name next time-ผมรู้ เที่ยวหน้าจะต้องเปลี่ยนชื่อใหม่ซะแหล่ว"...55555

นาธาน เป็นคน อารามณ์ดี คุยสนุก เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ฟัง ตั้งแต่ ทำไมถึงมาเมืองไทย? (เพราะมีเพื่อนคนไทยที่ โอไฮโอ ที่สาธยายเรื่อง ไทยแลนด์ให้ฟังตลอด พอเกษียณก็เลยดิ่งมาเลย) เที่ยวยังไงทั้งที่ไม่รู้จักใคร หรือมีข้อมูลอะไรเลย? (เจอนักศึกษาปริญญาโทสตรีจากลำปาง ตอนถามทาง แล้วเธออาสาพาเที่ยว) บลาห์ บลาห์...

แล้วก็มา เจอดี ตอนวิจารณ์ว่า "เมืองไทยจะก้าวไกลกว่านี้ ถ้าคนไทยเรียนภาษาอังกฤษเยอะๆ สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้มากๆ แบบ คนเวียตนาม ซึ่งอีกหน่อย ก็ก้าวไกลกว่าเมืองไทยแน่นอน...."

ก็เลยต้อง เล็คเช่อร์ ไปตามระเบียบว่า "สำนวนแบบ Cliche'- คลิเช่-  ตาบอดคลำช้าง ที่ติดปากตามกระแสซ้ำซากคิดว่าเท่ อย่างนี้ อย่าเที่ยวไปคุยให้ใครฟังพร่ำเพรื่อเชียว เดี๋ยวจะโดนหัวเราะเยาะเอา.." จากนั้นก็บรรเลงยาวว่า...

"เวียตนาม นะเหรอ? อีก 30 ปีมั้ง ถึงจะทัดเทียมเราได้ คุณดูเฉพาะเรื่อง ถนนหนทาง ก่อนสิ.... ส่วนเรื่อง ภาษาอังกฤษ น่ะ ถ้าต้องเลือกเอาภาษาเดียว คนหัวก้าวหน้า เค้าไม่เรียนให้เหนื่อยหรอก ตอนนี้ต้องเรียน ภาษาจีน เพราะ เมืองฝรั่ง ต่อไปสู้จีน ไม่ได้หรอก จีน นี่แหละ คือ มหาอำนาจ ที่แท้จริง คุณรู้ไหมว่า ที่กวางเจาเนี่ย ตอนนี้มีรถใต้ดิน 4 สาย ปีหน้าจะเพิ่มเป็น 13 สาย มีใครที่ไหนทำได้ล่ะ?.....เรื่องของเรื่องคือ จำนวนประชากร ที่มากกว่า กรองๆเอาเฉพาะที่เป็น ปัญญาชนชั้นหัวกะทิ ก็มากกว่า คนตะวันตกทุกประเทศรวมกัน แล้ว...ดู อินเดีย สิ ไมโครซอฟท์ ยังต้องไปตั้ง Call Center-ศูนย์ให้คำแนะนำลูกค้า ที่โน่นเลย....เห็น สิงคโปร์ ไหม ตอนนี้โหมโฆษณาให้คน มีลูก กันยกใหญ่ เพราะ คนทำงาน ในประเทศ เป็น คนต่างชาติ เกือบครึ่งแล้ว ขืนชักช้า มีสิทธิ์ สูญพันธุ์......"  


เพียงเท่านี้ นาธาน ก็ ใบ้รับประทาน ซึ่งเดิมที ผมก็คิดว่า น่าจะ ขุ่นใจ ไม่มากก็น้อย แต่ปรากฏว่า ตอนขึ้นเครื่อง เค้ากลับเดินมาหา มอบ นามบัตร ให้ แถมพูดว่า "Thanks for your advice, it's great to learn a lot from you - ขอบคุณในคำแนะนำของคุณ ยินดีมากที่ได้สนทนากัน" อ่ะครับ

ใช่ครับ อยาก คลำช้าง แบบ ตาบอด ตาฟาง ตาฝ้า ตาปิด ตามกระแส ก็คลำไป ไม่มีใครว่า ขอแค่อย่าไปเจอ ควาญช้าง (ที่นิยมแกว่งเท้าหาเสี้ยน) เข้าให้ เป็นใช้ได้ อิอิอิ




เที่ยวนี้ นายโจ จัดการให้เราบิน ไชน่าแอร์ไลน์ ออกเช้า 8.25 น. ถึง ไทเป บ่ายโมงกว่า ซึ่งเป็นเวลาที่ดีกว่า แอร์เอเซีย ที่ถึงเอาเกือบ 2 ยามโน่น ไม่ทราบเหมือนกันครับว่า ไปได้ตั๋วราคาพิเศษจากไหนมา? ก็ขออนุญาตขอบพระคุณแบบเหมารวม ทั้ง บริษัท KMT โทร. 02-6426865-6 และ บริษัท TG 191 โทร.02-6520687-9 เจ้าประจำผู้มีอุปการคุณแล้วกันนะครับ

ขาไป เจ้าหน้าที่ คนไทย ด้วยกัน น้ำหนัก เกิน นิดหน่อย ไม่มีปัญหาครับ แต่ ขากลับ เค้าช่วยให้แค่ 48 กก. ต้องเอาหนังสือ เอกสารต่างๆ ออกมาใส่ เป้ หิ้วขึ้นเครื่องอีก 10 กก. (ความจริงเค้าจำกัดไม่ให้เกิน 7 กก. แต่พอดีสะพายหลัง ทำท่าเดินเหินคล่องตัว ก็เลยไม่มีพิรุธ สงสารแต่ แอร์สาวน้ำใจงามที่อาสาช่วยยกขึ้นไปไว้ในที่เก็บของให้ ปรากฏว่า หนักจนหลุดมือตั้ง 2 ครั้ง 2 ครา ร้อนถึงผมต้องขอจัดการเองอ่ะครับ)... ถึงตรงนี้ รู้สึกขอบคุณ ภาษาอังกฤษ ที่ผมใช้สื่อสารกับทั้ง กราวนด์ฯ และ หัวหน้า จนทำให้ได้รับ ความเกรงใจ เป็นพิเศษ เพราะขืนใช้ ภาษาจีน มีหวัง เรื่องยาว อ่ะครับ...... แหะ แหะ

ดูรูปข้างๆสิครับ...เค้าช้อป พัดลม ฮาตาริ กลับไปทำไมอ่ะ?...ที่บ้านเค้าไม่มีหรือไง? อิอิ  





ทริปนี้ เราแลกเงินจาก ซุปเปอร์ริช ไป 2 สกุล เป็น ยูเอสดอลล่าร์ ครึ่งหนึ่ง และ ดอลล่าร์ไต้หวัน อีกครึ่งนึง ด้วยความยุ่งยากเล็กๆ เพราะ นายโจ เล่าให้ฟังว่า ถึงฝนจะไม่ตก ไม่มีอึสุกรไหล แต่ก็ ไม่สามารถฝ่าด่าน นางฟ้า เทวดา ที่มาจุติรวมกัน ณ ราชประสงค์ได้ โชคดีที่ สถานี BTS ชิดลม มีบูธสาขาของ ซุปเปอร์ริช บริการให้เป็นพิเศษ โดยคิดเรตเท่ากันกับสำนักงานที่ซอยตรงข้าม เวิร์ลดิ์เทรด (เฉพาะช่วงนี้ ปรกติแพงกว่าเล็กน้อย) ก็เลยสบายไป....

สำหรับ ดอลล่าร์ไต้หวัน ซึ่งจะเรียกว่า TWD-Tai Wan Dollar ก็ได้ หรือ NT-New Taiwan Dollar ก็ได้นั้น ตกประมาณ เหรียญละบาทกว่า เกือบ บาทสิบสตางค์ (อย่าคิดตามป้าย เหรียญละ 1.20 บาท อย่างที่ผมถ่ายมาจาก บูธแลกเปลี่ยนเงินตรา ที่สนามบิน เชียวนะครับ) ...

เวลาใช้จ่ายที่นั่น คิดคำนวณง่ายๆว่า เท่ากัน ก็สะดวกดีครับ ขาดทุนเล็กๆจะเป็นอะไรไป...ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น ผมตีว่าเป็น เงินบาท ตลอดครับ..... 15 เหรียญ หรือ เสออู่ช้วย ก็แปรเป็น 15 บาท .....2000 NT ก็ตีกว่า 2000 บาท... ง่ายดี แม้จริงๆจะมี ห้อยติ่ง ออกมาอีกก็ตามครับ

ขออนุญาตเรียนตรงนี้ละกันนะครับว่า ลงเอยว่า ยูเอสดอลล่าร์ ผมใช้สำหรับจ่าย ค่าที่พัก ที่จองไว้แต่แรก เท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้ใช้อีกเลย ใช้เงินไต้หวันตลอด พอหมด ก็ถอนจาก เครื่อง เอทีเอ็ม 2 ครั้งๆละ 10,000 NT หลังจาก อัพเดทบุ๊ค เมื่อกลับมาแล้ว ปรากฏผลออกมาเป็น 2 ยอด ดังนี้ คือ

ครั้งแรก  10,494 บาท + ค่าบริการ 100 บาท เป็น 10,594.00 บาท  ตกเหรียญละ 1.060 บาท

ครั้งหลัง 10,434 บาท + ค่าบริการ 100 บาท เป็น 10,534.00 บาท  ตกเหรียญละ 1.055 บาท


เพราะฉะนั้น การถอนจากตู้ เอทีเอ็ม ที่นั่น ก็ได้ เรต ที่ดีไม่เบา คือ ดีกว่า ที่ ซุปเปอร์ริช ที่แลกไปจากบ้าน เสียอีกครับ

ส่วน วิธีถอน จาก ตู้เอทีเอ็ม ซึ่งมีอยู่ทั่วไป แต่ มีรายละเอียดที่ต้องอธิบายเล็กน้อย (จะได้ไม่ มึนตึ๊บเหมือนผม) เอาไว้เดี๋ยวว่ากันอีกตอน นะครับ

คุณหลี่ เป็น ชาวสิงคโปร์ มาทำงาน อาสาสมัคร เป็น ครูสอนภาษาจีน ที่ เชียงราย เกือบปีแล้วครับ ลงเครื่องตั้งแต่เช้า ต้องรอเครื่องต่อไป เชียงราย ตอนค่ำ ถามว่า "ทำไมไม่ไปเที่ยวในเมือง?" เธอบอกว่า "นั่งอยู่ในนี้ สบายดี ข้างนอกร้อน แป๊บเดียวก็ขึ้นเครื่องแล้ว" อือม์...ใจเย็นอย่างนี้ โชคดีของเด็กๆชาวเขามากเลยครับ

แถมไว้ตรงนี้ ก็เป็น อาหาร ที่เค้าเสิร์ฟบนเครื่อง ซึ่ง อร่อยใช้ได้ โดยเฉพาะ สลัด ที่เห็นคือ ส้มตำ ครับ  




ใบกรอกเข้าเมืองผ่าน ตม. ที่ แอร์ฯ แจกให้บนเครื่องนั้น เป็น แบบฟอร์ม ง่ายๆ ไม่ยุ่งยากอะไร ตรงไหนไม่มี ภาษาอังกฤษกำกับ ก็เว้นไป ส่วน ข้อ 3. ตรง  I.D.NO. คือ หมายเลขบัตรประจำตัว เราไม่ใช่ คนไต้หวัน ไม่ต้องกรอกครับ

ข้อ 7. ดูจาก วีซ่า ที่เค้าออกให้ใน พาสปอร์ต ตรง VISA TYPE ซึ่งน่าจะเป็น VISITOR ก็ใส่ VISITOR ตามนั้นไปครับ

สำหรับ ข้อ 10. RESIDENCE IN TAIWAN R.O.C. ใส่ ชื่อ ที่พัก/โรงแรม ไปเลย โดยไม่ต้องลง รายละเอียดที่อยู่ ครับ





เครื่องลงตามเวลา เรามาที่ อาคาร 1 ซึ่งกำลังต่อเติมขยายเป็นการใหญ่ เข้าใจว่า น่าจะทำมาตั้งแต่ ปี 2008 ที่เป็น ปีท่องเที่ยว เพื่อเตรียมต้อนรับ เทศกาลดอกไม้ ในปลายปี 2010 นี้ อ่ะครับ

[วุฒิ]

เดินไปเรื่อยๆ ดู โปสเตอร์ ที่เค้าติดข้างฝาไปพลางๆละกันนะครับ....

ภาพแรก เป็น อาคารผู้โดยสารขาเข้า ที่กำลังปรับปรุงให้ออกมาเป็นรูปนี้ครับ








4 ภาพ นี้ คือ อะไร? อยู่ที่ไหน? โนไอเดีย ไม่รู้จักครับ ... แหะ แหะ




อันนี้ แหง๋แซะ ....ที่ ผิงชี-คลองสันติ เจ้าตำนาน เทศกาลโคมไฟ ที่ไปมาแย้วววว...อิอิอิ




ภาพนี้ อาลีซาน-เขาอาลี ที่เราขอ ผลัดไปเที่ยวหน้า อ่ะครับ...เป็นไงครับ? เหมือน ญี่ปุ่น ยังกะ ฝันดี-ฝันเด่น เลยเนอะ...





ค่อยหายเพลินหน่อย.... เพราะ ทางเดิน ไปสู่ ตม. ยาวไกลไม่แพ้ของเราเลยครับ...อ้อ...ของเราตอนนี้ ไม่ต้อง ประสาทรับประทาน กับ เสียงเตือน ที่ว่า "เอ็น เอิฟ เดอะ แว๊ก..." ที่กว่าจะทราบว่า หมายถึง "End of the walk-สิ้นสุดทางเดิน" ก็ต่อเมื่อ พี่ดู๋-สัญญา ชวน อาจารย์คริส-อันซีน ไปฟังกับหูให้ชัดๆว่า เป็น ภาษาชาวดัทช์ (ดัทช์จาริต) ค่อยรู้ความ ถึงบางอ้อ นั้น ตอนนี้เปลี่ยนแล้วครับ เปลี่ยนเป็น "End of the walk way" ช้าๆชัดๆแล้วครับ...เฮ่อ...

[olebirdy]

ยินดีต้อนรับกลับสู่ สถานการณ์เดิม เอ๊ยบ้านครับ

เวลาเที่ยวมัน แวบเดียวเอง เผลอแวบกลับมาแย้ว
รอ รอ ชมครับ  ทริปนี้ส่วนมากจะออกแนวภาพคู่นะครับ

แอบเอาขาตั้ง หรือลุกมือไปด้วยเหรอครับพี่

[วุฒิ]

ยินดีต้อนรับกลับสู่ สถานการณ์เดิม เอ๊ยบ้านครับ เวลาเที่ยวมัน แวบเดียวเอง เผลอแวบกลับมาแย้ว รอ รอ ชมครับ  ทริปนี้ส่วนมากจะออกแนวภาพคู่นะครับ แอบเอาขาตั้ง หรือลุกมือไปด้วยเหรอครับพี่

ใช้ ขาตั้งกล้อง ตั้งแต่ ทริป สิงคโปร์ แล้วครับ คุณโอ

ซื้อมาจาก ร้านโฟโต้อะไรซักอย่างใต้ถุน เซ็นทรัล ลาดพร้าว ยี่ห้อ Benro ราคา 3 พันกว่า ใช้การได้ดีมากครับ สะดวก มั่นคง สบายใจว่ารับน้ำหนักกล้องไหว ปลอดภัย แน่นอน  

ส่วนตัวคิดว่า คุ้มค่ากว่า ซื้อแบบ 200-500 บาท ที่ทิ้งไปหลายอัน (เพราะพลาสติกกรอบ ที่หมุนหัก) และ ไม่หนักมาก เนื่องจาก คุณนายเคท รู้หน้าที่ ช่วยทำมาหาทานอย่างที่เห็นในภาพครับ อิอิ

[วุฒิ]

ด่าน ตม. ที่นี่ ประสิทธิภาพการบริการ เยี่ยมยอดมากครับ ขนาดเห็นแถวไม่ยาว เจ้าหน้าที่ยังชี้บอกให้เราเดินเข้าไป ด้านในลึก ซึ่ง เปิดช่อง มีเจ้าหน้าที่ประจำอีกเป็น 10 ช่อง ได้เลย อ่ะครับ




พ้นจาก ตม. มา ก็เป็นทางเดินที่ผ่าน ป้ายโฆษณา (ของชอบ) อีกมากมาย อาทิ...

寧靜 愛心 對話
หลิงจิ้ง อ้ายซิน ตุ้ยฮั่ว
Tranquility love dialogue
จิตสงบ เปี่ยมใจรัก เปิดอกพูดคุย

心和平了 卋界就和平了 --- 心道法师
ซินเหอผิงเลอ ซื่อเจี้ยจิ้วเหอผิงเลอ --- ซินเต้าต้าซือ
While our hearts are peaceful, our world is peaceful as well --Master Hsin Tao
จิตใจสันติสุข โลกย่อมสันติสุข โดย พระอาจารย์ ซินเต้า-จิตคุณธรรม

ซึ่งเป็นป้ายประชาสัมพันธ์ ของ สำนักสงฆ์ ชื่อดังแห่งหนึ่งของ ไต้หวัน สนใจชมรายละเอียดได้ที่  http://www.093.org.tw/ ครับ

ว่าแต่...นมัสการ...ไม่ทราบว่า สันติสุข สงบ ในรูปแบบของท่าน มีรายการโปรโมชั่น ซ่องสุมอาวุธ เครื่องทุ่นแรง เหมือนที่ไหนน้า อ๊ะปล่าวครับ พระคุณเจ้า...??



ข้างๆ เป็น ป้ายเตือนภัยพวกมิจฉาชีพ ว่า ถ้ามีใครแปลกหน้าโทร.มาหลอกถามหมายเลขบัญชีธนาคาร หมายเลขบัตรเครดิต ขอให้ตรวจสอบจาก ศูนย์ป้องกันฯ โทร.165 ก่อน ......ได้การ เดี๋ยวต้องแจ้งความเรื่อง ป้าจอมมิจฉาชีพ คนมาด้วยกัน ที่ หลอกเอาทั้งสมุดบัญชีเงินฝาก บัตรเอทีเอ็ม ของผมไปหมด ให้ ทางการไต้หวัน เป็นธุระกำจัดให้ จะได้เลิกครวญเพลง "โดนเค้าหลอกอีกแล้ว...." ซะที...ฮึ่ม


ถัดมา เป็น โปสเตอร์ และ บูธ ยินดีต้อนรับสู่ ไต้หวัน แต่ไม่มีคนอยู่ อ่ะครับ แหะ แหะ  




เจอ บูธ Information ....เข้าไปติดต่อ ปรากฏว่า บูธนี้ให้ความช่วยเหลือแนะนำว่า ต้องไปรับกระเป๋าที่ไหน? เปลี่ยนเครื่องที่ไหน? เท่านั้น เรื่องท่องเที่ยว หรือ ข้อมูลอื่นๆ ต้องไปที่ Tourist Information - ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว หลังรับกระเป๋า ผ่าน ศุลกากร ออกไปข้างนอกแล้วอ่ะครับ

เหลียวไปดู อัตราแลกเปลี่ยน ที่บูธในนี้..โอ๋ยโย๋...1 บาทไทย แลกได้แค่ 0.85980 เหรียญ เท่ากับ เหรียญไต้หวันนึง ตั้งเกือบ 1.163 เกือบ บาทยี่สิบ เชียว...





ลงบันไดเลื่อนไป 1 ชั้น ระหว่างรอรับกระเป๋า หันไปดู เครื่องวัดอุณหภูมิ บอกว่า ตอนนี้ อากาศนอกอาคาร 20 องศา...

ชะอุ๋ย...ปลายเดือนเมษาฯนะครับเนี่ย...

[วุฒิ]

ระหว่างรอกระเป๋า เจ้าหน้าที่หนุ่มสาว จูงสุนัขมาด้อมๆดมๆสัมภาระต่างๆ แล้ว เจ๊ คนข้างๆก็เจอ แจ๊คพ็อต เพราะ เจ้าหมาน่อย ยืนเฝ้ากระเป๋าไม่ยอมไปไหน เมื่อเจ้าหน้าที่เปิดกระเป๋าตรวจค้นดู ก็พบ แอ๊ปเปิ้ล 2 ใบ ...จัดการเขียน ใบสั่ง หรือ ใบปรับ อะไรซักอย่างไม่ทราบให้ พร้อมกับ นำแอ๊ปเปิ้ลทั้ง 2 ใบไปทิ้งถังขยะ....

ผมได้จังหวะ ขอถ่ายภาพ ด้วยความชื่นชม ซึ่งเจ้าหน้าที่หนุ่มก็ใจดีมาก จับสุนัข โพสต์ท่า และให้อาหารเป็น รางวัล ตามระเบียบ...

เฮ่อ...บุญของเราแท้ๆ...ที่เราไม่ได้วางเป้ไว้บนพื้นเหมือน เจ๊ คนนั้น

เพราะในเป้ที่สะพายหลังผมนั้น มี พิซซ่า 2 ชิ้น ที่ คุณนายท่าน กวาดมาจากตู้เย็น เพื่อ (บังคับให้ผม) ทานบนเครื่อง ด้วยเสียดายนั้น ผมอิ่มซะก่อน เลยไม่ได้ทาน..... ถ้าลองเคราะห์หามยามร้าย วางเป้ไว้กับพื้นละก็ กลิ่นหึ่ง ปานนั้น อย่าหวังว่าจะพ้นจมูก เจ้าหมาน่อย ไปได้ มีสิทธิ์ โดน ค่อนข้างแน่ครับ.... จึ๋ยยย์





ผ่าน ด่านศุลกากร ออกนอกประตูมา เลี้ยวขวาตาม ลูกศร ก็เห็น Tourist Service Center - ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว พื้นที่ใหญ่โตอยู่เบื้องหน้าแต่ไกล.... คุณนายเคท จัดการติดต่อสอบถามข้อมูล ซึ่งเจ้าหน้าที่ที่น่ารักมากๆ ก็สื่อความเป็น ภาษาอังกฤษ ได้คล่องแคล่ว แบบ มืออาชีพ จริงๆครับ



ใช้เวลาอยู่ประมาณ 20 นาที ได้ทั้ง เอกสาร คำอธิบาย กระจ่างใสในทุกเรื่องที่อยากรู้...ขอขอบคุณทั้ง 2 ท่านมา ณ ที่นี่ด้วยครับ

เป็นไงเอ่ย?.....ไต้หวัน น่ารัก เพียงพอหรือยัง?

[วุฒิ]

เอกสาร ที่ขอมา 2 ชุด (อีกชุดใช้แล้ว ทิ้งไว้ที่โน่น) ก็มีดังนี้ครับ

แผนที่ไต้หวัน ทั้ง 4 ชุด คือ แผนทีี่ไต้หวัน....ภาคกลาง..ภาคตะวันออก และ เกาะแก่งต่างๆ....ภาคใต้

แผนที่แหล่งท่องเที่ยวไทเป..... แผนที่ที่พักในไทเป ....คู่มือที่พัก และ ภัตตาคาร...ศูนย์รวม ตลาดเก่า....แหล่งท่องเที่ยวยอดนิยม...เปิดโลกวัฒนธรรม...คู่มือเส้นทางเดินรถ...แผนที่ท่องจักรยานเลาะหาด...

เพียงเท่านี้ ก็น่าจะเกินพอแล้วเนาะ...ตัวช่วย ที่เตรียมให้ นักท่องเที่ยว แบบ ล้นแก้ว อย่างนี้ สมแล้วครับที่มี Slogan-คำขวัญ ว่า Taiwan Touch Your Heart - ไต้หวันรัญจวนจิต...

โอยยย....ไหนใครเอาด้ายเอาเข็มไปไว้ที่ไหน?

โอยยย...ใจจะขาดรอนๆแล้วครับ...จองตั๋วไปอีกซักเที่ยวปลายเดือนนี้ ดีมั้ย?

อ้อ...เดี๋ยว เดี๋ยว... เดี๋ยวขอเปลี่ยนข้างเขียนหน่อยน้า

จะได้ ไม่ต้อง รัก ไต้หวัน ข้างเดียว ไง...อิอิ

[วุฒิ]

ส่วนเอกสารข้อมูล 2 รายการ นี้ มีความ สำคัญ อย่างยิ่งยวดครับ เพราะใน รายละเอียด ที่ Mudan House-บ้านโบตั๋น ที่พักของเรา ระบุมา ให้ ทางเลือก วิธีเดินทาง มา 2 วิธีด้วยกัน คือ

1. โดย รถทัวร์ 國光 กั๋วกวง - Kingbus หรือ Kua Kuang นั่งมาลงสุดสายที่ สถานีรถไฟไทเป ไถเป่ยหั่วเชอจั้น 台北火車站 หรือ Tai Pe Main station แล้วนั่งรถบัส สาย 215 ต่อ

2. โดย รถทัวร์ 長榮 ฉางหยง Evergreen Bus นั่งรวดเดียวมาลงที่ ป้าย 民權 แล้วเดินต่อ


แผนที่ ของ บ้านโบตั๋น มีพร้อมแล้ว แต่ได้ 2 แผ่นนี้มา พร้อม คำอธิบาย วิธีขึ้นรถ สถานที่ซื้อตั๋วขึ้นรถ ค่อยอุ่นใจหน่อยอ่ะครับ



สำหรับ กั๋วกวง นั้น เจ้าหน้าที่สาวที่ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว สาธยายให้ฟัง คือ เป็นรถ จอดหลายป้าย ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ถึงสถานีรถไฟ (ซึ่งมีท่ารถบัสของเค้าอยู่ติดกัน) ค่ารถ 90 เหรียญ



ส่วน ฉางหยง เป็น รถด่วน นั่ง แค่ 2 ป้าย ก็ถึงจุดหมายที่เราต้องการลง ใช้เวลาเพียง 40 นาที ไม่เกิน ค่ารถ 140 เหรียญ


ณ เบื้องต้นนี้ ทางเลือกที่ 2 น่าสนใจกว่ามาก แม้จะ แพง ขึ้นมานีสสส์นึง (35 เหรียญ เพราะอันแรก ต้องต่อรถบัสอีก 15 เหรียญ) แต่ ไม่ต้อง เปลี่ยนรถ อีกต่อ ที่จะต้องไป งมหา เบื้องหน้า....ส่วนของจริง จะเป็นเช่นไร...แล้วแต่พระผู้เป็นเจ้า เราขอ ดาบหน้า ลูกเดียวครับ

จ๊ากก....ดาบหน้า...

ทำไมเวลาบอกคนอื่นถึงง้ายง่าย... พอตัวเองรู้ว่าจะต้องเจอ ดาบหน้า มั่ง ไหงตุ๊มๆต่อมๆขึ้นมาไม่รู้ตัวหนอ....

[วุฒิ]

เดินตาม ใบบอก ออกทางด้านตรงกันข้ามของ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวฯ ก็เห็น บูธเล็กๆ ดักทางสำหรับ ผู้ที่จะเดินทางไปต่างจังหวัด อย่าง จางฮั่ว เหยียนหลิน ไถจง จาวหม่า เกาสง ไถหนัน เจียอวี่ ในราคาพิเศษ แบบไม่ต้องผ่านเข้า ไทเป....ถ้าสนใจ ก็รอหน่อยเน้อ เพราะตอนนี้ คนขายตั๋ว ไปเข้าห้องน้ำมั้ง...อิอิอิ

แล้วก็.....เห็นแล้วครับ บูธขายตั๋ว ที่เป็นเป้าหมาย เรียงเป็นพรืดเชียว...



ว่ากันตั้งแต่ ถ่งเหลียน-ยูบัส...... ต้าอิ่ว-แอร์บัส (เจ้านี้ เรานั่งมาสนามบินขากลับครับ) เฟยโก่ว-ฟรีโก (แหะ แหะ เฟยโก่ว แปลว่า สุนัขบิน ...แหม แปรเป็น ฟรีโก เนียนจนหาร่องรอยเดิมไม่เจอเชียว อิอิ) แล้วก็ กั๋วกวง-คิงส์บัส ซึ่งเป็นเจ้าใหญ่ ประมาณ เจ๊เกียว เชิดชัยทัวร์ ของเรา นี่แหละครับ



แต่เราตัดสินใจแล้วครับว่า จะไปโดย เอฟเวอร์กรีน-ฉางหยง ซึ่งเที่ยวต่อไป บ่ายสอง พอดี..จึงถามเค้าว่า "ไปหมิงฉวนใช่ปล่าว?" เจ้าหนุ่มตอบสั้นๆว่า "เบอร์ 21  ลงป้ายที่ 2" ....กระชับดี.. ห้วนดี.. กวนโอ๊ยดี...ฮึ่ม... แต่ก็ช่างเหอะ จัดการ ซื้อตั๋วมา 2 ใบๆละ 140 เหรียญ แล้วก็เดินมาที่ ป้าย 21 ที่เขียนบอกชัดว่า เดินรถตั้งแต่ 06.00-00.30 น. (เพราะฉะนั้น เพื่อนๆที่มาโดยแอร์เอเซีย 5 ทุ่ม 2 ยาม ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีรถบััสนะครับ) เจ้าหน้าที่ เดินมารับตั๋ว จัดการนำสัมภาระโหลดใต้ท้องรถให้ แล้วก็เชิญเราไป หาที่นั่งตามสบาย เพราะ....




ขนาดอีกแค่ 5 นาทีรถออก ก็ยังมีเราแค่ 2 คนอ่ะครับ..เหอ เหอ

ผมส่ง รายละเอียด ที่ บ้านโบตั๋น เมล์ให้ ให้กับ เฮียคนขับ เฮียรับมาดูแป๊บเดียวก็บอกว่า "ตี้เอ้อจั้นจิ้วซื่อเลอ-ป้าย 2 ก็แม่นแล้ว" พาให้หายใจโล่งคอขึ้นพะเรอเกวียนครับ

รถออกจาก อาคาร 1 เลี้ยวมารับลูกค้า โดเมสติก-บินภายในประเทศ ที่ อาคาร 2 อีกหลายหน่อ แล้วก็มุ่งหน้าเข้าเมือง ไทเป ครับ

[วุฒิ]

ช่วงครึ่งชั่วโมงแรก ก็ยังเป็นย่าน ไกลปืนเที่ยง เหมือนที่อื่นๆ... ผ่านพื้นที่โล่ง ที่มีบ้านเรือน โรงงาน เป็นกระจุกๆ... ได้เห็นระบบ สาธารณูปโภค ที่กำลังพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง แล้วรถก็นำเราเข้าสู่ เขตเมือง ที่ดูคึกคักทีเดียวครับ



ปัญหาเรื่อง ที่อยู่อาศัย ของคนที่นี่ ก็คง คาบเกี่ยว ระหว่าง บ้านเรา กับ สิงคโปร์ ประมาณนัั้น คือ แพงกว่าเรา แต่ยังไม่เท่าเมืองลอดช่อง ผู้คนจำนวนมากทีเดียว จึงต้องอยู่ คอนโด (ที่ผมเห็นโฆษณาตามป้ายเสาไฟฟ้าว่า ที่ระดับปานกลาง แต่ละยูนิต ก็ 2 ล้านขึ้น) อ่ะครับ

แล้ว คุณนาย ก็ชี้ให้ดูข้างหน้า...อะฮ้า..เทศกาลงานอะไรของเค้าเนี่ย? ขบวนรถตกแต่งมโหฬาร ผู้คนมากมายทีเดียว...

ได้การแระ..เดี๋ยวเข้าที่พักแล้ว จะต้องย่องออกมาเตร็ดเตร่แถวนี้ซักกะหน่อย ฮิฮิฮิ

[วุฒิ]

ผ่าน บริเวณจัดงาน ที่ว่า ไปแค่ 2 มุมถนน รถก็เลี้ยวเข้าจอดที่ ป้าย 2 หมิงฉวนซีลู่-ถนนสิทธิประชาชนตะวันตก โดยคนขับที่ทำหน้าที่ทุกอย่างแบบเดียวกับที่ เกาหลี ญี่ปุ่น โดดผลุงลงมาเปิดใต้ท้องรถ ลากกระเป๋าของเราออกมาส่ง แล้ว บ๊าย บาย ลาจากไป... ทิ้งให้เรา เผชิญ ชะตากรรม ไปอย่าง โด่เด่เดียวดาย 2 ตายายจากบ้านนอกคอกนา...

ไม่เป็นไรครับ ดูจาก แผนผัง ที่ ดอรีส คนดี (ฮึ่ม) ให้ไว้ ไม่น่าจะยี่หระอะไรเล้ย...





ว่าแล้ว คุณนายผู้กล้า ก็ไม่รอท่า เดินหน้านำ ในฐานะ ช้างเท้าหน้าของครอบครัวเรา ทันที

แหม่...กระเป๋าที่ คุณท่าน ลากนั้น ใบใหญ่กว่าของผมนีสสสเดีย...แต่ทำมั้ย แค่ข้ามถนนล็อกแรก ตรง โชว์รูม รถยนต์เอาดี้ ก็ทำท่าเหนื่อยหน่ายซะแล้ว...... ร้อนถึงผมต้องชี้ให้ดู โฆษณาอะไรไม่ทราบ ที่ข้างตัวถังรถเมล์ เขียนอักษรตัวเบ้อเริ่มว่า 原諒我 - เอี๋ยนเลี่ยงหว่อ - ให้อภัยฉันเถอะนะ พร้อมกับแปลความหมายให้ฟัง ค่อย กระดี๊กระด๊า มีเรี่ยวแรงลากต่อไป โดยไม่ลืมที่จะ..

โพสต์เต๊ะท่า ตามระเบียบ 1 ภาพ...เฮ่อ




เดิน เดิน เดิน ถ้าอยากก้าวหน้าเราต้องพากันเดิน....

Walk on, walk on
What you got, they can't steal it
No they can't even feel it
Walk on, walk on
Stay safe tonight...
http://www.youtube.com/watch?v=gwKEdFoUB0o

ฮ่า ฮ่า ฮ่า...





หากวันใดอ่อนแอ ท้อแท้อย่าหวั่นไหว ขอให้ใจไม่สิ้นหวัง
ปัญหาแม้จะหนัก ก็คงไม่เกินกำลัง อย่าหยุดยั้งก้าวไป  
ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง

http://www.youtube.com/watch?v=joJ7z9uGNWE

ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจจริงวุ้ย...


มีป้าย 昌吉街-ชางจี๋เจีย-ChangJi Street อยู่เบื้องบน มี ร้านเซเว่นฯ อยู่เบื้องหน้า อย่า...ไม่ต้องข้ามถนนไปนะครับ

แต่ขอให้ เลี้ยวซ้าย ตรง ทางเดินของอาคาร ที่มี รถมอไซค์ จอดแยะๆ ตรง เสา ที่มี อักษรจีนสีแดงตัวใหญ่ เขียนว่า 鞋 - เสีย- รองเท้า นั่นแหละครับ

แล้วก็มุ่งหน้าไปเรื่อย...ทางลื่น  ลากสบายคร้าบ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า




โห.....เดินตั้งนาน เพิ่งมาถึง ธนาคาร เฟิร์สทแบงค์ เองเหยอ....แฮ่ก แฮ่ก...




อือม์.....โรงเรียน หยางผิง อยู่นี่เอง

แล้วไหนล่ะ...บ้านโบตั๋น ของ ดอรีส?

...ฮึ่ม..อยากเจอตัวนัก ...เดี๋ยวสวยแน่...

หมายเหตุ : ขออนุญาตแทรกตรงนี้เลยนะครับว่า ถ้ามากันมากกว่า 1 คนละก็ ลงรถที่ป้าย 2 แล้ว เรียกแท๊กซี่เถิดครับ ค่ารถไม่เกิน 70-80 เหรียญ/บาท (แท๊กซี่ที่นี่ นั่งปุ๊บกดมิเตอร์ ตัวเลขขึ้นมาเริ่มต้นที่ 70 เหรียญเลยครับ ตอนแรกสะดุ้งโหยง เพราะเผลอว่าอยู่เมืองจีน สมองคูณ 5 เร็วไปหน่อย อิอิ) จ่ายแค่ครั้งเดียว เท่านั้นแหละครับ เพราะ ขากลับ นั้น รถบัสไปสนามบิน จอดป้าย หน้า ธนาคาร เฟิร์สทแบ้งค์ เลย เดินแป๊บเดียว

ส่วนอยู่ที่ บ้านโบตั๋น เวลาจะไปเที่ยวไหน รถเมล์ สะดวกสุด ครับ สะดวกกว่า MRT-รถใต้ดิน ที่เรียกเป็นภาษาจีนว่า 捷運 - เจี่ยอวิ่น -ขนส่งด่วนจี๋ ไม่ใช่ 地鐵-ตี้เถี่ย-เหล็กใต้ดิน เหมือนที่ เมืองจีน (ว่าไปก็ จีน เหมียนกันนั่นแหละ แต่เป็น จีนไต้หวัน ทันสมัย หรือ ไต้หวัน ฉันรักเธอ อิอิ) นะครับ...

รายละเอียด จะได้ว่ากัน เป็น ภาคข้อมูลสำคัญ อีกทีนะครับ




แล้วก็ถึงจนได้ ที่แท้ก็อยู่ ตรงข้ามโรงเรียน นี่เอง

อือม์... หน้าตา เรียลลิตี้ เหมือนกับที่เห็น ในเว็บ เลย...ข้างในก็คงไม่น่าจะมีอะไร ผิดพลาด หรือ หมกเม็ด หรอกนะ...

ป้าย ที่แขวนไว้บนต้นไม้หน้าบ้าน 歡迎停車 請留電話 - ฟันอิ๋งถิงเชอ ฉิ่งหลิวเตี้ยนฮั่ว - ยินดีให้จอดรถหน้าบ้าน กรุณาทิ้งเบอร์โทร.ด้วย...โห..เยี่ยมมาก ให้ความรู้สึกดีจริงๆ ดีกว่า "ห้ามจอด" "กรุณาอย่าจอด" "มีรถเข้าออก โปรดอย่าจอดหน้าบ้าน" "ห้ามจอดรถขวางประตู" "ที่แมว(?)จอด" ฯลฯ เยอะเลย ว่าไหมครับ?

歡迎停車 請留電話 - ฟันอิ๋งถิงเชอ ฉิ่งหลิวเตี้ยนฮั่ว - ยินดีให้จอดรถหน้าบ้าน กรุณาทิ้งเบอร์โทร.ด้วย

อือม์...สื่อ ความนัย ได้ทั้ง ความเป็นผู้ดี มีการศึกษา แล้วลึกๆยัง ตีความ ได้ว่า...

ใครไม่อยากทิ้งเบอร์โทร.ไว้ ก็อย่ามาจอด
ขืนจอดอาจเปลี่ยนจากบท แม่พระ เป็น เจ้าแม่กาลี ก็ได้น้า ในเมื่อพูดกันดีๆไม่เชื่อไม่ชอบอย่างนี้...

"นิคคณเห นิคคหารหิ ปคคณุเห ปคคหารหิ - พึงชมคนที่ควรชม พึงข่มคนที่ควรข่ม" ประมาณนี้กระมัง?

อือม์...ชักชอบ ดอรีส ขึ้นมาเหมือนเดิมเสียแล้วซี

[nuna11]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
              พี่วุฒิพี่เคท กลับมาเย้ว อากาศดีไหมคะ หนูนาชอบไต้หวันมากมายเหมือนกัน

โดยเฉพาะผู้คนทั้งใจดีและหน้าตาดี กรี้ดๆๆๆๆๆ พูดแล้วก็อยากไปอีก ยังเที่ยวไม่ทั่วเลยคะ

แต่แหม่ ค่าวีซ่าเนี่ยสิต้องคิดนานหน่อยคะ........

[littlekopoat]

สวัสดีครับ พี่วุฒิ พี่เคท

ดีจังเลยไปเที่ยวอีกแล้ว.... มารอชมไต้หวันครับ เปิดเรื่องก็น่าติดตามไปด้วยแล้วอ่ะครับ...

[ป้อม]

สวัสดีค่ะ พี่วุฒิ พี่เคท

ดีจังเลย  หนีอากาศร้อน ๆ  บ้านเราไปเที่ยวตอนนี้ค่ะ

ขอติดตามรีวิวไปด้วยคนค่ะ  

ทริปพี่ท่านนะเห็นแล้ว มั่นใจ อยากตามรอย ยิ่งมีหนังสืออีกด้วย  ชัวร์

ผ่านมาแล้ว  แชงกรีล่า  เสฉวน  ยังมี เวียตนามใต้คาใจอยู่ เลย

ไต้หวัน อีกแล้วหรือนี่ เหมือนญี่ปุ่นด้วยเหรอ...   เหอ เหอ พี่ท่าน  ...